Vice-reino do Cáucaso (1801–1917)

Vice-Reino do Cáucaso (em russo: Кавказское наместничество, romanizado: Kavkázskoye naméstnichestvo) foi a autoridade administrativa e política do Império Russo na região do Cáucaso exercida através dos cargos de glavnoupravlyayushchiy (em russo: главноуправляющий) (1801–1844, 1882–1902) e namestnik (наместник) (1844–1882, 1904–1917). Esses dois termos são comumente traduzidos, embora com imprecisão, como vice-rei, que é frequentemente usado de forma intercambiável com o Governador-Geral. Mais precisamente, glavnoupravljajuçij é referido como Alto Comissário do Cáucaso, e namestnik como vice-rei.

Vice-Reino do Cáucaso
Nome oficial
(ru) Кавказская администрация (-)
Geografia
País
Sede
Yekaterinogradskaya (en)
Coordenadas
Funcionamento
Estatuto
História
Fundação
Substituído por
Special Transcaucasian Committee (en)
Astrakhan Governorate (en)
Extinção

Ao longo de mais de um século do domínio russo no Cáucaso, a estrutura do Vice-reino passou por várias mudanças, com a adição ou remoção de cargos administrativos e o redesenho das divisões provinciais.[1]

História

Ver artigo principal: Conquista russa do Cáucaso

A primeira vez que a autoridade russa foi estabelecida sobre os povos do Cáucaso foi após a anexação russa do Reino de Cártlia-Caquécia (leste da Geórgia) em 1801. O General Karl von Knorring foi a primeira pessoa a ser designada para governar o Território do Cáucaso, sendo oficialmente nomeado Comandante-em-Chefe da Geórgia e Governador-Geral de Tíflis (Tiblíssi). Sob seus sucessores, notadamente o Príncipe Pavel Tsitsianov, General Aleksei Yermolov, Conde Ivan Paskevich e Príncipe Mikhail Vorontsov, a Transcaucásia russa se expandiu para abranger territórios adquiridos em uma série de guerras com o Império Otomano, o Império Persa e os povos do norte do Cáucaso. O escopo de sua jurisdição acabou por incluir o que hoje é a Geórgia, Armênia, Azerbaijão e norte do Cáucaso, bem como partes do nordeste da Turquia (hoje as províncias de Artvin, Ardaã, Cars e Iğdır).[2]

Com sede em Tíflis, os vice-reis agiam como embaixadores de facto nos países vizinhos, comandantes-em-chefe das forças armadas e a autoridade civil suprema, a maior parte responsável apenas perante o Czar. De 3 de fevereiro de 1845 a 23 de janeiro de 1882, sua autoridade foi supervisionada pelo Comitê do Cáucaso como Krai do Cáucaso, composto por representantes do Conselho de Estado e dos ministérios das Finanças, Propriedades do Estado, Justiça e Interior, além de membros de comitês especiais. Após a Revolução de Fevereiro de 1917, que despojou o Czar Nicolau II da coroa russa, o Vice-reino do Cáucaso foi abolido pelo Governo Provisório Russo em 18 de março de 1917, e toda a autoridade, exceto a zona do exército ativo, foi confiada ao órgão administrativo civil chamado Comitê Especial da Transcaucásia ou Ozakom (abreviação para Osobyy Zakavkazskiy Komitet, Особый Закавказский Комитет).

Gubernias e Oblasts em 1917

Mapa etnográfico da Transcaucásia russa, 1880

Gubernias

  • Baku
  • Mar Negro
  • Elisabethpol
  • Erivan
  • Kutais
    • Okrug de Sukhum
  • Tíflis
    • Okrug de Zakatal

Oblasts

  • Batum
  • Dagestão
  • Kars
  • Kuban
  • Terek

Altos Comissários e Vice-reis do Cáucaso

Palácio do vice-rei do Cáucaso em Tíflis, na década de 1860
  • )Karl Heinrich von Knorring (1801–1802)
  • Pavel Tsitsianov (1802–1806)
  • Ivan Gudovich (1806–1809)
  • Alexandre Tormasov (1809–1811)
  • Philip Paulucci (1811–1812)
  • Nikolai Rtishchev (1812–1816)
  • Aleksei Yermolov (1816–1827)
  • Ivan Paskevich (1827–1831)
  • Gregor von Rosen (1831–1838)
  • Yevgeny Golovin 1838–1842)
  • Alexandre Neidgart (1842–1844)
  • Mikhail Vorontsov (1844–1854)
  • Nikolai Muraviov-Amurski (1854–1856)
  • Alexandre Baryatinski (1856–1862)
  • Grigol Orbeliani (em exercício) (1862)
  • Grão-Duque Mikhail Nikolaievich (1862–1882)
  • Alexandre Dondukov-Korsakov (1882–1890)
  • Sergei Sheremetiev (1890–1896)
  • Grigori Golitsin (1896–1904)
  • Yakov Malama (em exercício) (1904)
  • Illarion Vorontsov-Dashkov (1904–1916)
  • Grão-Duque Nikolai Nikolaievich (1916–1917)

Ver também

Referências

  1. Hambaryan, Azat S. (1981). "Հայաստանի սոցիալ-տնտեսական և քաղաքական դրությունը 1870-1900 թթ." em armênio/arménio: Situação socioeconômica e política da Armênia, 1870–1900 in Hay Zhoghovrdi Patmut'yun [History of the Armenian People], ed. Tsatur Aghayan et al. Yerevan: Armenian Academy of Sciences, vol. 6, pp. 15–17.
  2. Tsutsiev, Arthur (2014). Atlas of the Ethno-Political History of the Caucasus. Traduzido por Nora Seligman Favorov. New Haven: Yale University Press. p. 37. ISBN 9780300153088

Leitura adicional

  • Atkin, Muriel (1980). Russia and Iran, 1780–1828. Minneapolis: University of Minnesota Press. ISBN 978-0816609246
  • Breyfogle, Nicholas (2005). Heretics and Colonizers: Forging Russia's Empire in the South Caucasus. Ithaca: Cornell University Press. ISBN 978-0801442421
  • Haxthausen, Barão August von (2016) [1854-55]. Transcaucasia and the Tribes of the Caucasus. Traduzido por John Edward Taylor. Introdução de Pietro A. Shakarian. Prefácio por Dominic Lieven. Londres: Gomidas Institute. ISBN 978-1909382312
  • Jersild, Austin (2003). Orientalism and Empire: North Caucasus Mountain Peoples and the Georgian Frontier, 1845-1917. Montreal e Kingston: McGill-Queen's University Press. ISBN 978-0773523296
  • Layton, Susan (1995). Russian Literature and Empire: Conquest of the Caucasus from Pushkin to Tolstoy. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-0521444439
  • Tsutsiev, Arthur (2014). Atlas of the Ethno-Political History of the Caucasus. Traduzido por Nora Seligman Favorov. New Haven: Yale University Press. ISBN 978-0300153088
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.