święty

See also: Święty

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish święty, from Proto-Slavic *svętъ.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈɕfjɛn.tɨ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛntɨ
  • Syllabification: świę‧ty
  • Homophone: Święty

Adjective

święty (comparative świętszy, superlative najświętszy, adverb święcie)

  1. holy, sacred
    Jerozolima jest uważana za święte miasto. ― Jerusalem is considered to be a holy city.

Declension
Declension of święty
case singular plural
masculine personal/animate masculine inanimate neuter feminine virile nonvirile
nominative, vocative święty święte święta święci święte
genitive świętego świętej świętych
dative świętemu świętym
accusative świętego święty święte świętą świętych święte
instrumental świętym świętymi
locative świętej świętych

Noun

święty m pers (feminine święta)

  1. (Christianity) saint (deceased person whom a church or another religious group has officially recognised as especially holy or godly; one eminent for piety and virtue)

Declension
Declension of święty
singular plural
nominative święty święci
genitive świętego świętych
dative świętemu świętym
accusative świętego świętych
instrumental świętym świętymi
locative świętym świętych
vocative święty święci
nouns

Further reading
  • święty I in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • święty II in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • święty in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.