προσαγορεύω

Ancient Greek

Etymology

From προσ- (pros-, “towards”) +‎ ἀγορεύω (agoreúō, “to speak”)

Pronunciation
 

Verb

προσᾰγορεύω • (prosagoreúō) first-singular present indicative

  1. to address, speak to
  2. to greet
  3. to call by name

Inflection
   Present: προσᾰγορεύω, προσᾰγορεύομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προσᾰγορεύω προσᾰγορεύεις προσᾰγορεύει προσᾰγορεύετον προσᾰγορεύετον προσᾰγορεύομεν προσᾰγορεύετε προσᾰγορεύουσῐ(ν)
subjunctive προσᾰγορεύω προσᾰγορεύῃς προσᾰγορεύῃ προσᾰγορεύητον προσᾰγορεύητον προσᾰγορεύωμεν προσᾰγορεύητε προσᾰγορεύωσῐ(ν)
optative προσᾰγορεύοιμῐ προσᾰγορεύοις προσᾰγορεύοι προσᾰγορεύοιτον προσᾰγορευοίτην προσᾰγορεύοιμεν προσᾰγορεύοιτε προσᾰγορεύοιεν
imperative   προσᾰγόρευε προσᾰγορευέτω προσᾰγορεύετον προσᾰγορευέτων   προσᾰγορεύετε προσᾰγορευόντων
middle/
passive		 indicative προσᾰγορεύομαι προσᾰγορεύῃ,
προσᾰγορεύει		 προσᾰγορεύεται προσᾰγορεύεσθον προσᾰγορεύεσθον προσᾰγορευόμεθᾰ προσᾰγορεύεσθε προσᾰγορεύονται
subjunctive προσᾰγορεύωμαι προσᾰγορεύῃ προσᾰγορεύηται προσᾰγορεύησθον προσᾰγορεύησθον προσᾰγορευώμεθᾰ προσᾰγορεύησθε προσᾰγορεύωνται
optative προσᾰγορευοίμην προσᾰγορεύοιο προσᾰγορεύοιτο προσᾰγορεύοισθον προσᾰγορευοίσθην προσᾰγορευοίμεθᾰ προσᾰγορεύοισθε προσᾰγορεύοιντο
imperative   προσᾰγορεύου προσᾰγορευέσθω προσᾰγορεύεσθον προσᾰγορευέσθων   προσᾰγορεύεσθε προσᾰγορευέσθων
active middle/passive
infinitive προσᾰγορεύειν προσᾰγορεύεσθαι
participle m προσᾰγορεύων προσᾰγορευόμενος
f προσᾰγορεύουσᾰ προσᾰγορευομένη
n προσᾰγορεῦον προσᾰγορευόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: προσηγόρευον, προσηγορευόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προσηγόρευον προσηγόρευες προσηγόρευε(ν) προσηγορεύετον προσηγορευέτην προσηγορεύομεν προσηγορεύετε προσηγόρευον
middle/
passive		 indicative προσηγορευόμην προσηγορεύου προσηγορεύετο προσηγορεύεσθον προσηγορευέσθην προσηγορευόμεθᾰ προσηγορεύεσθε προσηγορεύοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: προσερέω (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προσερέω προσερέεις προσερέει προσερέετον προσερέετον προσερέομεν προσερέετε προσερέουσῐ(ν)
optative προσερέοιμῐ προσερέοις προσερέοι προσερέοιτον προσερεοίτην προσερέοιμεν προσερέοιτε προσερέοιεν
active
infinitive προσερέειν
participle m προσερέων
f προσερέουσᾰ
n προσερέον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: προσερῶ (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προσερῶ προσερεῖς προσερεῖ προσερεῖτον προσερεῖτον προσεροῦμεν προσερεῖτε προσεροῦσῐ(ν)
optative προσεροίην,
προσεροῖμῐ		 προσεροίης,
προσεροῖς		 προσεροίη,
προσεροῖ		 προσεροῖτον,
προσεροίητον		 προσεροίτην,
προσεροιήτην		 προσεροῖμεν,
προσεροίημεν		 προσεροῖτε,
προσεροίητε		 προσεροῖεν,
προσεροίησᾰν
active
infinitive προσερεῖν
participle m προσερῶν
f προσεροῦσᾰ
n προσεροῦν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: προσεῖπον, προσειπόμην (Attic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προσεῖπον προσεῖπες προσεῖπε(ν) προσείπετον προσειπέτην προσείπομεν προσείπετε προσεῖπον
subjunctive προσείπω προσείπῃς προσείπῃ προσείπητον προσείπητον προσείπωμεν προσείπητε προσείπωσῐ(ν)
optative προσείποιμῐ προσείποις προσείποι προσείποιτον προσειποίτην προσείποιμεν προσείποιτε προσείποιεν
imperative   προσεἰπέ προσειπέτω προσείπετον προσειπέτων   προσείπετε προσειπόντων
middle indicative προσειπόμην προσείπου προσείπετο προσείπεσθον προσειπέσθην προσειπόμεθᾰ προσείπεσθε προσείποντο
subjunctive προσείπωμαι προσείπῃ προσείπηται προσείπησθον προσείπησθον προσειπώμεθᾰ προσείπησθε προσείπωνται
optative προσειποίμην προσείποιο προσείποιτο προσείποισθον προσειποίσθην προσειποίμεθᾰ προσείποισθε προσείποιντο
imperative   προσειποῦ προσειπέσθω προσείπεσθον προσειπέσθων   προσείπεσθε προσειπέσθων
active middle
infinitive προσειπεῖν προσειπέσθαι
participle m προσειπών προσειπόμενος
f προσειποῦσᾰ προσειπομένη
n προσειπόν προσειπόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: προσείρηκᾰ
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προσείρηκᾰ προσείρηκᾰς προσείρηκε(ν) προσειρήκᾰτον προσειρήκᾰτον προσειρήκᾰμεν προσειρήκᾰτε προσειρήκᾱσῐ(ν)
subjunctive προσειρήκω προσειρήκῃς προσειρήκῃ προσειρήκητον προσειρήκητον προσειρήκωμεν προσειρήκητε προσειρήκωσῐ(ν)
optative προσειρήκοιμῐ,
προσειρηκοίην		 προσειρήκοις,
προσειρηκοίης		 προσειρήκοι,
προσειρηκοίη		 προσειρήκοιτον προσειρηκοίτην προσειρήκοιμεν προσειρήκοιτε προσειρήκοιεν
imperative   προσείρηκε προσειρηκέτω προσειρήκετον προσειρηκέτων   προσειρήκετε προσειρηκόντων
active
infinitive προσειρηκέναι
participle m προσειρηκώς
f προσειρηκυῖᾰ
n προσειρηκός
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.