յամենամ
Old Armenian
Etymology
Suffixed verb: յամ- (yam-) + -են- (-en-).
Conjugation
mediopassive
| infinitive | յամենալ (yamenal) | participle | յամեցեալ (yamecʿeal) | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| causative | յամեցուցանեմ (yamecʿucʿanem) | aorist stem | յամեց- (yamecʿ-) | ||||
| person | singular | plural | |||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| indicative | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | յամենամ (yamenam) | յամենաս (yamenas) | յամենայ (yamenay) | յամենամք (yamenamkʿ) | յամենայք (yamenaykʿ) | յամենան (yamenan) | |
| imperfect | յամենայի (yamenayi) | յամենայիր (yamenayir) | յամենայր (yamenayr) | յամենայաք (yamenayakʿ) | յամենայիք (yamenayikʿ) | յամենային (yamenayin) | |
| aorist | յամեցայ (yamecʿay) | յամեցար (yamecʿar) | յամեցաւ (yamecʿaw) | յամեցաք (yamecʿakʿ) | յամեցայք (yamecʿaykʿ) | յամեցան (yamecʿan) | |
| subjunctive | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | յամենայցիմ (yamenaycʿim) | յամենայցիս (yamenaycʿis) | յամենայցի (yamenaycʿi) | յամենայցիմք (yamenaycʿimkʿ) | յամենայցիք (yamenaycʿikʿ) | յամենայցին (yamenaycʿin) | |
| aorist | յամեցայց (yamecʿaycʿ) | յամեսցիս (yamescʿis) | յամեսցի (yamescʿi) | յամեսցուք (yamescʿukʿ) | յամեսջիք (yamesǰikʿ) | յամեսցին (yamescʿin) | |
| imperatives | — | (դու) | — | — | (դուք) | — | |
| imperative | — | յամեցի՛ր (yamecʿír) | — | — | յամեցարո՛ւք (yamecʿarúkʿ) | — | |
| cohortative | — | յամեսջի՛ր (yamesǰír) | — | — | յամեսջի՛ք (yamesǰíkʿ) | — | |
| prohibitive | — | մի՛ յամենար (mí yamenar) | — | — | մի՛ յամենայք (mí yamenaykʿ) | — | |
References
- Awetikʿean, G.; Siwrmēlean, X.; Awgerean, M. (1836–1837), “յամենամ”, in Nor baṙgirkʿ haykazean lezui [New Dictionary of the Armenian Language] (in Old Armenian), Venice: S. Lazarus Armenian Academy
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.