प्राप्य

Hindi

प्राप्य • (prāpya) m

Declension of प्राप्य (masc cons-stem)

प्राप्य • (prāpya)

From the root प्राप् (prāp, “to reach, attain, obtain”), a compound of प्र- (pra-, prepositional prefix) +‎ आप् (āp, “to reach, obtain”).

प्राप्य • (prāpya) stem

Masculine a-stem declension of प्राप्य (prāpya)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	प्राप्यः prāpyaḥ	प्राप्यौ prāpyau	प्राप्याः / प्राप्यासः¹ prāpyāḥ / prāpyāsaḥ¹
Vocative	प्राप्य prāpya	प्राप्यौ prāpyau	प्राप्याः / प्राप्यासः¹ prāpyāḥ / prāpyāsaḥ¹
Accusative	प्राप्यम् prāpyam	प्राप्यौ prāpyau	प्राप्यान् prāpyān
Instrumental	प्राप्येण prāpyeṇa	प्राप्याभ्याम् prāpyābhyām	प्राप्यैः / प्राप्येभिः¹ prāpyaiḥ / prāpyebhiḥ¹
Dative	प्राप्याय prāpyāya	प्राप्याभ्याम् prāpyābhyām	प्राप्येभ्यः prāpyebhyaḥ
Ablative	प्राप्यात् prāpyāt	प्राप्याभ्याम् prāpyābhyām	प्राप्येभ्यः prāpyebhyaḥ
Genitive	प्राप्यस्य prāpyasya	प्राप्ययोः prāpyayoḥ	प्राप्याणाम् prāpyāṇām
Locative	प्राप्ये prāpye	प्राप्ययोः prāpyayoḥ	प्राप्येषु prāpyeṣu
Notes	¹Vedic

Feminine ā-stem declension of प्राप्या (prāpyā)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	प्राप्या prāpyā	प्राप्ये prāpye	प्राप्याः prāpyāḥ
Vocative	प्राप्ये prāpye	प्राप्ये prāpye	प्राप्याः prāpyāḥ
Accusative	प्राप्याम् prāpyām	प्राप्ये prāpye	प्राप्याः prāpyāḥ
Instrumental	प्राप्यया / प्राप्या¹ prāpyayā / prāpyā¹	प्राप्याभ्याम् prāpyābhyām	प्राप्याभिः prāpyābhiḥ
Dative	प्राप्यायै prāpyāyai	प्राप्याभ्याम् prāpyābhyām	प्राप्याभ्यः prāpyābhyaḥ
Ablative	प्राप्यायाः prāpyāyāḥ	प्राप्याभ्याम् prāpyābhyām	प्राप्याभ्यः prāpyābhyaḥ
Genitive	प्राप्यायाः prāpyāyāḥ	प्राप्ययोः prāpyayoḥ	प्राप्याणाम् prāpyāṇām
Locative	प्राप्यायाम् prāpyāyām	प्राप्ययोः prāpyayoḥ	प्राप्यासु prāpyāsu
Notes	¹Vedic

Neuter a-stem declension of प्राप्य (prāpya)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	प्राप्यम् prāpyam	प्राप्ये prāpye	प्राप्याणि / प्राप्या¹ prāpyāṇi / prāpyā¹
Vocative	प्राप्य prāpya	प्राप्ये prāpye	प्राप्याणि / प्राप्या¹ prāpyāṇi / prāpyā¹
Accusative	प्राप्यम् prāpyam	प्राप्ये prāpye	प्राप्याणि / प्राप्या¹ prāpyāṇi / prāpyā¹
Instrumental	प्राप्येण prāpyeṇa	प्राप्याभ्याम् prāpyābhyām	प्राप्यैः / प्राप्येभिः¹ prāpyaiḥ / prāpyebhiḥ¹
Dative	प्राप्याय prāpyāya	प्राप्याभ्याम् prāpyābhyām	प्राप्येभ्यः prāpyebhyaḥ
Ablative	प्राप्यात् prāpyāt	प्राप्याभ्याम् prāpyābhyām	प्राप्येभ्यः prāpyebhyaḥ
Genitive	प्राप्यस्य prāpyasya	प्राप्ययोः prāpyayoḥ	प्राप्याणाम् prāpyāṇām
Locative	प्राप्ये prāpye	प्राप्ययोः prāpyayoḥ	प्राप्येषु prāpyeṣu
Notes	¹Vedic

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.