ἀγαλλιάω

Ancient Greek

Etymology

Late form of ἀγάλλομαι (agállomai).

Pronunciation

(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.ɡal.liˈa.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /a.ɣal.liˈa.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.ɣal.liˈa.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.ɣa.liˈa.o/

Verb

ἀγαλλιάω • (agalliáō) first-singular present indicative (Koine)

(intransitive) to be overjoyed, to rejoice

Usage notes

Only used in Christian writings.

Inflection

Present: ἀγαλλιᾰ́ω, ἀγαλλιᾰ́ομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀγαλλιᾰ́ω	ἀγαλλιᾰ́εις	ἀγαλλιᾰ́ει	ἀγαλλιᾰ́ετον	ἀγαλλιᾰ́ετον	ἀγαλλιᾰ́ομεν	ἀγαλλιᾰ́ετε	ἀγαλλιᾰ́ουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀγαλλιᾰ́ω	ἀγαλλιᾰ́ῃς	ἀγαλλιᾰ́ῃ	ἀγαλλιᾰ́ητον	ἀγαλλιᾰ́ητον	ἀγαλλιᾰ́ωμεν	ἀγαλλιᾰ́ητε	ἀγαλλιᾰ́ωσῐ(ν)
	optative	ἀγαλλιᾰ́οιμῐ	ἀγαλλιᾰ́οις	ἀγαλλιᾰ́οι	ἀγαλλιᾰ́οιτον	ἀγαλλιᾰοίτην	ἀγαλλιᾰ́οιμεν	ἀγαλλιᾰ́οιτε	ἀγαλλιᾰ́οιεν
	imperative		ἀγαλλίᾰε	ἀγαλλιᾰέτω	ἀγαλλιᾰ́ετον	ἀγαλλιᾰέτων		ἀγαλλιᾰ́ετε	ἀγαλλιᾰόντων
middle/ passive	indicative	ἀγαλλιᾰ́ομαι	ἀγαλλιᾰ́ῃ, ἀγαλλιᾰ́ει	ἀγαλλιᾰ́εται	ἀγαλλιᾰ́εσθον	ἀγαλλιᾰ́εσθον	ἀγαλλιᾰόμεθᾰ	ἀγαλλιᾰ́εσθε	ἀγαλλιᾰ́ονται
	subjunctive	ἀγαλλιᾰ́ωμαι	ἀγαλλιᾰ́ῃ	ἀγαλλιᾰ́ηται	ἀγαλλιᾰ́ησθον	ἀγαλλιᾰ́ησθον	ἀγαλλιᾰώμεθᾰ	ἀγαλλιᾰ́ησθε	ἀγαλλιᾰ́ωνται
	optative	ἀγαλλιᾰοίμην	ἀγαλλιᾰ́οιο	ἀγαλλιᾰ́οιτο	ἀγαλλιᾰ́οισθον	ἀγαλλιᾰοίσθην	ἀγαλλιᾰοίμεθᾰ	ἀγαλλιᾰ́οισθε	ἀγαλλιᾰ́οιντο
	imperative		ἀγαλλιᾰ́ου	ἀγαλλιᾰέσθω	ἀγαλλιᾰ́εσθον	ἀγαλλιᾰέσθων		ἀγαλλιᾰ́εσθε	ἀγαλλιᾰέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀγαλλιᾰ́ειν				ἀγαλλιᾰ́εσθαι
participle	m	ἀγαλλιᾰ́ων				ἀγαλλιᾰόμενος
	f	ἀγαλλιᾰ́ουσᾰ				ἀγαλλιᾰομένη
	n	ἀγαλλιᾰ́ον				ἀγαλλιᾰόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: ἀγαλλιῶ, ἀγαλλιῶμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀγαλλιῶ	ἀγαλλιᾷς	ἀγαλλιᾷ	ἀγαλλιᾶτον	ἀγαλλιᾶτον	ἀγαλλιῶμεν	ἀγαλλιᾶτε	ἀγαλλιῶσῐ(ν)
	subjunctive	ἀγαλλιῶ	ἀγαλλιᾷς	ἀγαλλιᾷ	ἀγαλλιᾶτον	ἀγαλλιᾶτον	ἀγαλλιῶμεν	ἀγαλλιᾶτε	ἀγαλλιῶσῐ(ν)
	optative	ἀγαλλιῴην, ἀγαλλιῷμῐ	ἀγαλλιῴης, ἀγαλλιῷς	ἀγαλλιῴη, ἀγαλλιῷ	ἀγαλλιῷτον, ἀγαλλιῴητον	ἀγαλλιῴτην, ἀγαλλιῳήτην	ἀγαλλιῷμεν, ἀγαλλιῴημεν	ἀγαλλιῷτε, ἀγαλλιῴητε	ἀγαλλιῷεν, ἀγαλλιῴησᾰν
	imperative		ἀγαλλίᾱ	ἀγαλλιᾱ́τω	ἀγαλλιᾶτον	ἀγαλλιᾱ́των		ἀγαλλιᾶτε	ἀγαλλιώντων
middle/ passive	indicative	ἀγαλλιῶμαι	ἀγαλλιᾷ	ἀγαλλιᾶται	ἀγαλλιᾶσθον	ἀγαλλιᾶσθον	ἀγαλλιώμεθᾰ	ἀγαλλιᾶσθε	ἀγαλλιῶνται
	subjunctive	ἀγαλλιῶμαι	ἀγαλλιᾷ	ἀγαλλιᾶται	ἀγαλλιᾶσθον	ἀγαλλιᾶσθον	ἀγαλλιώμεθᾰ	ἀγαλλιᾶσθε	ἀγαλλιῶνται
	optative	ἀγαλλιῴμην	ἀγαλλιῷο	ἀγαλλιῷτο	ἀγαλλιῷσθον	ἀγαλλιῴσθην	ἀγαλλιῴμεθᾰ	ἀγαλλιῷσθε	ἀγαλλιῷντο
	imperative		ἀγαλλιῶ	ἀγαλλιᾱ́σθω	ἀγαλλιᾶσθον	ἀγαλλιᾱ́σθων		ἀγαλλιᾶσθε	ἀγαλλιᾱ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀγαλλιᾶν				ἀγαλλιᾶσθαι
participle	m	ἀγαλλιῶν				ἀγαλλιώμενος
	f	ἀγαλλιῶσᾰ				ἀγαλλιωμένη
	n	ἀγαλλιῶν				ἀγαλλιώμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἠγαλλίᾰον, ἠγαλλιᾰόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠγαλλίᾰον	ἠγαλλίᾰες	ἠγαλλίᾰε(ν)	ἠγαλλιᾰ́ετον	ἠγαλλιᾰέτην	ἠγαλλιᾰ́ομεν	ἠγαλλιᾰ́ετε	ἠγαλλίᾰον
middle/ passive	indicative	ἠγαλλιᾰόμην	ἠγαλλιᾰ́ου	ἠγαλλιᾰ́ετο	ἠγαλλιᾰ́εσθον	ἠγαλλιᾰέσθην	ἠγαλλιᾰόμεθᾰ	ἠγαλλιᾰ́εσθε	ἠγαλλιᾰ́οντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἠγαλλίων, ἠγαλλιώμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠγαλλίων	ἠγαλλίᾱς	ἠγαλλίᾱ	ἠγαλλιᾶτον	ἠγαλλιᾱ́την	ἠγαλλιῶμεν	ἠγαλλιᾶτε	ἠγαλλίων
middle/ passive	indicative	ἠγαλλιώμην	ἠγαλλιῶ	ἠγαλλιᾶτο	ἠγαλλιᾶσθον	ἠγαλλιᾱ́σθην	ἠγαλλιώμεθᾰ	ἠγαλλιᾶσθε	ἠγαλλιῶντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἀγαλλιάσομαι, ἀγαλλιασθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἀγαλλιάσομαι	ἀγαλλιάσῃ, ἀγαλλιάσει	ἀγαλλιάσεται	ἀγαλλιάσεσθον	ἀγαλλιάσεσθον	ἀγαλλιασόμεθᾰ	ἀγαλλιάσεσθε	ἀγαλλιάσονται
middle	optative	ἀγαλλιασοίμην	ἀγαλλιάσοιο	ἀγαλλιάσοιτο	ἀγαλλιάσοισθον	ἀγαλλιασοίσθην	ἀγαλλιασοίμεθᾰ	ἀγαλλιάσοισθε	ἀγαλλιάσοιντο
passive	indicative	ἀγαλλιασθήσομαι	ἀγαλλιασθήσῃ	ἀγαλλιασθήσεται	ἀγαλλιασθήσεσθον	ἀγαλλιασθήσεσθον	ἀγαλλιασθησόμεθᾰ	ἀγαλλιασθήσεσθε	ἀγαλλιασθήσονται
passive	optative	ἀγαλλιασθησοίμην	ἀγαλλιασθήσοιο	ἀγαλλιασθήσοιτο	ἀγαλλιασθήσοισθον	ἀγαλλιασθησοίσθην	ἀγαλλιασθησοίμεθᾰ	ἀγαλλιασθήσοισθε	ἀγαλλιασθήσοιντο
					middle		passive
infinitive					ἀγαλλιάσεσθαι		ἀγαλλιασθήσεσθαι
participle	m				ἀγαλλιασόμενος		ἀγαλλιασθησόμενος
	f				ἀγαλλιασομένη		ἀγαλλιασθησομένη
	n				ἀγαλλιασόμενον		ἀγαλλιασθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἠγαλλίᾱσᾰ, ἠγαλλιᾱσᾰ́μην, ἠγαλλιάσθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠγαλλίᾱσᾰ	ἠγαλλίᾱσᾰς	ἠγαλλίᾱσε(ν)	ἠγαλλιᾱ́σᾰτον	ἠγαλλιᾱσᾰ́την	ἠγαλλιᾱ́σᾰμεν	ἠγαλλιᾱ́σᾰτε	ἠγαλλίᾱσᾰν
	subjunctive	ἀγαλλιᾱ́σω	ἀγαλλιᾱ́σῃς	ἀγαλλιᾱ́σῃ	ἀγαλλιᾱ́σητον	ἀγαλλιᾱ́σητον	ἀγαλλιᾱ́σωμεν	ἀγαλλιᾱ́σητε	ἀγαλλιᾱ́σωσῐ(ν)
	optative	ἀγαλλιᾱ́σαιμῐ	ἀγαλλιᾱ́σειᾰς, ἀγαλλιᾱ́σαις	ἀγαλλιᾱ́σειε(ν), ἀγαλλιᾱ́σαι	ἀγαλλιᾱ́σαιτον	ἀγαλλιᾱσαίτην	ἀγαλλιᾱ́σαιμεν	ἀγαλλιᾱ́σαιτε	ἀγαλλιᾱ́σειᾰν, ἀγαλλιᾱ́σαιεν
	imperative		ἀγαλλίᾱσον	ἀγαλλιᾱσᾰ́τω	ἀγαλλιᾱ́σᾰτον	ἀγαλλιᾱσᾰ́των		ἀγαλλιᾱ́σᾰτε	ἀγαλλιᾱσᾰ́ντων
middle	indicative	ἠγαλλιᾱσᾰ́μην	ἠγαλλιᾱ́σω	ἠγαλλιᾱ́σᾰτο	ἠγαλλιᾱ́σᾰσθον	ἠγαλλιᾱσᾰ́σθην	ἠγαλλιᾱσᾰ́μεθᾰ	ἠγαλλιᾱ́σᾰσθε	ἠγαλλιᾱ́σᾰντο
	subjunctive	ἀγαλλιᾱ́σωμαι	ἀγαλλιᾱ́σῃ	ἀγαλλιᾱ́σηται	ἀγαλλιᾱ́σησθον	ἀγαλλιᾱ́σησθον	ἀγαλλιᾱσώμεθᾰ	ἀγαλλιᾱ́σησθε	ἀγαλλιᾱ́σωνται
	optative	ἀγαλλιᾱσαίμην	ἀγαλλιᾱ́σαιο	ἀγαλλιᾱ́σαιτο	ἀγαλλιᾱ́σαισθον	ἀγαλλιᾱσαίσθην	ἀγαλλιᾱσαίμεθᾰ	ἀγαλλιᾱ́σαισθε	ἀγαλλιᾱ́σαιντο
	imperative		ἀγαλλίᾱσαι	ἀγαλλιᾱσᾰ́σθω	ἀγαλλιᾱ́σᾰσθον	ἀγαλλιᾱσᾰ́σθων		ἀγαλλιᾱ́σᾰσθε	ἀγαλλιᾱσᾰ́σθων
passive	indicative	ἠγαλλιάσθην	ἠγαλλιάσθης	ἠγαλλιάσθη	ἠγαλλιάσθητον	ἠγαλλιασθήτην	ἠγαλλιάσθημεν	ἠγαλλιάσθητε	ἠγαλλιάσθησᾰν
	subjunctive	ἀγαλλιασθῶ	ἀγαλλιασθῇς	ἀγαλλιασθῇ	ἀγαλλιασθῆτον	ἀγαλλιασθῆτον	ἀγαλλιασθῶμεν	ἀγαλλιασθῆτε	ἀγαλλιασθῶσῐ(ν)
	optative	ἀγαλλιασθείην	ἀγαλλιασθείης	ἀγαλλιασθείη	ἀγαλλιασθεῖτον, ἀγαλλιασθείητον	ἀγαλλιασθείτην, ἀγαλλιασθειήτην	ἀγαλλιασθεῖμεν, ἀγαλλιασθείημεν	ἀγαλλιασθεῖτε, ἀγαλλιασθείητε	ἀγαλλιασθεῖεν, ἀγαλλιασθείησᾰν
	imperative		ἀγαλλιάσθητῐ	ἀγαλλιασθήτω	ἀγαλλιάσθητον	ἀγαλλιασθήτων		ἀγαλλιάσθητε	ἀγαλλιασθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀγαλλιᾶσαι			ἀγαλλιᾱ́σᾰσθαι		ἀγαλλιασθῆναι
participle	m	ἀγαλλιᾱ́σᾱς			ἀγαλλιᾱσᾰ́μενος		ἀγαλλιασθείς
	f	ἀγαλλιᾱ́σᾱσᾰ			ἀγαλλιᾱσᾰμένη		ἀγαλλιασθεῖσᾰ
	n	ἀγαλλιᾶσᾰν			ἀγαλλιᾱσᾰ́μενον		ἀγαλλιασθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

“ἀγαλλιάω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
“ἀγαλλιάω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
ἀγαλλιάω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
ἀγαλλιάω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
G21 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.