ἀποπέμπω

Ancient Greek

Etymology

ἀπο- (apo-, “away, back”) +‎ πέμπω (pémpō, “send”)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.po.pém.pɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.poˈpem.po/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /a.poˈpem.po/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.poˈpem.po/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.poˈpem.bo/

Verb

ᾰ̓ποπέμπω • (apopémpō) first-singular present indicative

to send off or away, dismiss, dispatch
(middle voice) to get rid of
to send back
to export
(middle voice) to avert by sacrifice; to banish, exorcise (a disease)
to divorce

Conjugation

Lua error: attempt to perform arithmetic on local 'h' (a nil value)

Imperfect: ᾰ̓πέπεμπον, ᾰ̓πεπεμπόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓πέπεμπον	ᾰ̓πέπεμπες	ᾰ̓πέπεμπε(ν)	ᾰ̓πεπέμπετον	ᾰ̓πεπεμπέτην	ᾰ̓πεπέμπομεν	ᾰ̓πεπέμπετε	ᾰ̓πέπεμπον
middle/ passive	indicative	ᾰ̓πεπεμπόμην	ᾰ̓πεπέμπου	ᾰ̓πεπέμπετο	ᾰ̓πεπέμπεσθον	ᾰ̓πεπεμπέσθην	ᾰ̓πεπεμπόμεθᾰ	ᾰ̓πεπέμπεσθε	ᾰ̓πεπέμποντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ᾰ̓πέπεμψᾰ, ᾰ̓πεπεμψᾰ́μην, ᾰ̓πεπέμφθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓πέπεμψᾰ	ᾰ̓πέπεμψᾰς	ᾰ̓πέπεμψε(ν)	ᾰ̓πεπέμψᾰτον	ᾰ̓πεπεμψᾰ́την	ᾰ̓πεπέμψᾰμεν	ᾰ̓πεπέμψᾰτε	ᾰ̓πέπεμψᾰν
	subjunctive	ᾰ̓ποπέμψω	ᾰ̓ποπέμψῃς	ᾰ̓ποπέμψῃ	ᾰ̓ποπέμψητον	ᾰ̓ποπέμψητον	ᾰ̓ποπέμψωμεν	ᾰ̓ποπέμψητε	ᾰ̓ποπέμψωσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓ποπέμψαιμῐ	ᾰ̓ποπέμψειᾰς, ᾰ̓ποπέμψαις	ᾰ̓ποπέμψειε(ν), ᾰ̓ποπέμψαι	ᾰ̓ποπέμψαιτον	ᾰ̓ποπεμψαίτην	ᾰ̓ποπέμψαιμεν	ᾰ̓ποπέμψαιτε	ᾰ̓ποπέμψειᾰν, ᾰ̓ποπέμψαιεν
	imperative		ᾰ̓πόπεμψον	ᾰ̓ποπεμψᾰ́τω	ᾰ̓ποπέμψᾰτον	ᾰ̓ποπεμψᾰ́των		ᾰ̓ποπέμψᾰτε	ᾰ̓ποπεμψᾰ́ντων
middle	indicative	ᾰ̓πεπεμψᾰ́μην	ᾰ̓πεπέμψω	ᾰ̓πεπέμψᾰτο	ᾰ̓πεπέμψᾰσθον	ᾰ̓πεπεμψᾰ́σθην	ᾰ̓πεπεμψᾰ́μεθᾰ	ᾰ̓πεπέμψᾰσθε	ᾰ̓πεπέμψᾰντο
	subjunctive	ᾰ̓ποπέμψωμαι	ᾰ̓ποπέμψῃ	ᾰ̓ποπέμψηται	ᾰ̓ποπέμψησθον	ᾰ̓ποπέμψησθον	ᾰ̓ποπεμψώμεθᾰ	ᾰ̓ποπέμψησθε	ᾰ̓ποπέμψωνται
	optative	ᾰ̓ποπεμψαίμην	ᾰ̓ποπέμψαιο	ᾰ̓ποπέμψαιτο	ᾰ̓ποπέμψαισθον	ᾰ̓ποπεμψαίσθην	ᾰ̓ποπεμψαίμεθᾰ	ᾰ̓ποπέμψαισθε	ᾰ̓ποπέμψαιντο
	imperative		ᾰ̓πόπεμψαι	ᾰ̓ποπεμψᾰ́σθω	ᾰ̓ποπέμψᾰσθον	ᾰ̓ποπεμψᾰ́σθων		ᾰ̓ποπέμψᾰσθε	ᾰ̓ποπεμψᾰ́σθων
passive	indicative	ᾰ̓πεπέμφθην	ᾰ̓πεπέμφθης	ᾰ̓πεπέμφθη	ᾰ̓πεπέμφθητον	ᾰ̓πεπεμφθήτην	ᾰ̓πεπέμφθημεν	ᾰ̓πεπέμφθητε	ᾰ̓πεπέμφθησᾰν
	subjunctive	ᾰ̓ποπεμφθῶ	ᾰ̓ποπεμφθῇς	ᾰ̓ποπεμφθῇ	ᾰ̓ποπεμφθῆτον	ᾰ̓ποπεμφθῆτον	ᾰ̓ποπεμφθῶμεν	ᾰ̓ποπεμφθῆτε	ᾰ̓ποπεμφθῶσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓ποπεμφθείην	ᾰ̓ποπεμφθείης	ᾰ̓ποπεμφθείη	ᾰ̓ποπεμφθεῖτον, ᾰ̓ποπεμφθείητον	ᾰ̓ποπεμφθείτην, ᾰ̓ποπεμφθειήτην	ᾰ̓ποπεμφθεῖμεν, ᾰ̓ποπεμφθείημεν	ᾰ̓ποπεμφθεῖτε, ᾰ̓ποπεμφθείητε	ᾰ̓ποπεμφθεῖεν, ᾰ̓ποπεμφθείησᾰν
	imperative		ᾰ̓ποπέμφθητῐ	ᾰ̓ποπεμφθήτω	ᾰ̓ποπέμφθητον	ᾰ̓ποπεμφθήτων		ᾰ̓ποπέμφθητε	ᾰ̓ποπεμφθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ᾰ̓ποπέμψαι			ᾰ̓ποπέμψᾰσθαι		ᾰ̓ποπεμφθῆναι
participle	m	ᾰ̓ποπέμψᾱς			ᾰ̓ποπεμψᾰ́μενος		ᾰ̓ποπεμφθείς
	f	ᾰ̓ποπέμψᾱσᾰ			ᾰ̓ποπεμψᾰμένη		ᾰ̓ποπεμφθεῖσᾰ
	n	ᾰ̓ποπέμψᾰν			ᾰ̓ποπεμψᾰ́μενον		ᾰ̓ποπεμφθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.