ἐτυμολογικός
Ancient Greek
Etymology
ἐτῠμολογῐ́ᾱ (etumologíā, “etymology”) + -ῐκός (-ikós, “belonging to”)
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /e.ty.mo.lo.ɡi.kós/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /e.ty.mo.lo.ɡiˈkos/
- (4th CE Koine) IPA(key): /e.ty.mo.lo.ʝiˈkos/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /e.ty.mo.lo.ʝiˈkos/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /e.ti.mo.lo.ʝiˈkos/
Adjective
ἐτῠμολογῐκός • (etumologikós) m (feminine ἐτῠμολογῐκή, neuter ἐτῠμολογῐκόν); first/second declension
- (Byzantine) belonging to etymology, etymological, etymologic
- 1115 – 1195, Eustathius of Thessalonica, Collected Works 1799.25
Declension
| Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
| Nominative | ἐτῠμολογῐκός etumologikós |
ἐτῠμολογῐκή etumologikḗ |
ἐτῠμολογῐκόν etumologikón |
ἐτῠμολογῐκώ etumologikṓ |
ἐτῠμολογῐκᾱ́ etumologikā́ |
ἐτῠμολογῐκώ etumologikṓ |
ἐτῠμολογῐκοί etumologikoí |
ἐτῠμολογῐκαί etumologikaí |
ἐτῠμολογῐκᾰ́ etumologiká | |||||
| Genitive | ἐτῠμολογῐκοῦ etumologikoû |
ἐτῠμολογῐκῆς etumologikês |
ἐτῠμολογῐκοῦ etumologikoû |
ἐτῠμολογῐκοῖν etumologikoîn |
ἐτῠμολογῐκαῖν etumologikaîn |
ἐτῠμολογῐκοῖν etumologikoîn |
ἐτῠμολογῐκῶν etumologikôn |
ἐτῠμολογῐκῶν etumologikôn |
ἐτῠμολογῐκῶν etumologikôn | |||||
| Dative | ἐτῠμολογῐκῷ etumologikôi |
ἐτῠμολογῐκῇ etumologikêi |
ἐτῠμολογῐκῷ etumologikôi |
ἐτῠμολογῐκοῖν etumologikoîn |
ἐτῠμολογῐκαῖν etumologikaîn |
ἐτῠμολογῐκοῖν etumologikoîn |
ἐτῠμολογῐκοῖς etumologikoîs |
ἐτῠμολογῐκαῖς etumologikaîs |
ἐτῠμολογῐκοῖς etumologikoîs | |||||
| Accusative | ἐτῠμολογῐκόν etumologikón |
ἐτῠμολογῐκήν etumologikḗn |
ἐτῠμολογῐκόν etumologikón |
ἐτῠμολογῐκώ etumologikṓ |
ἐτῠμολογῐκᾱ́ etumologikā́ |
ἐτῠμολογῐκώ etumologikṓ |
ἐτῠμολογῐκούς etumologikoús |
ἐτῠμολογῐκᾱ́ς etumologikā́s |
ἐτῠμολογῐκᾰ́ etumologiká | |||||
| Vocative | ἐτῠμολογῐκέ etumologiké |
ἐτῠμολογῐκή etumologikḗ |
ἐτῠμολογῐκόν etumologikón |
ἐτῠμολογῐκώ etumologikṓ |
ἐτῠμολογῐκᾱ́ etumologikā́ |
ἐτῠμολογῐκώ etumologikṓ |
ἐτῠμολογῐκοί etumologikoí |
ἐτῠμολογῐκαί etumologikaí |
ἐτῠμολογῐκᾰ́ etumologiká | |||||
| Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
| ἐτῠμολογῐκῶς etumologikôs |
ἐτῠμολογῐκώτερος etumologikṓteros |
ἐτῠμολογῐκώτᾰτος etumologikṓtatos | ||||||||||||
| Notes: |
| |||||||||||||
Derived terms
- ἐτῠμολογῐκᾰ́ (etumologiká)
- ἐτῠμολογῐκή (etumologikḗ)
- ἐτῠμολογῐκόν (etumologikón)
- ἐτῠμολογῐκῶς (etumologikôs)
References
- “ἐτῠμολογικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.