aanbreken
Dutch
Etymology
From Middle Dutch aenbreken. Equivalent to aan + breken.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈaːmbreːkə(n)/
Audio (file) - Hyphenation: aan‧bre‧ken
Verb
aanbreken
Inflection
| Inflection of aanbreken (strong class 4, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | aanbreken | |||
| past singular | brak aan | |||
| past participle | aangebroken | |||
| infinitive | aanbreken | |||
| gerund | aanbreken n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | breek aan | brak aan | aanbreek | aanbrak |
| 2nd person sing. (jij) | breekt aan | brak aan | aanbreekt | aanbrak |
| 2nd person sing. (u) | breekt aan | brak aan | aanbreekt | aanbrak |
| 2nd person sing. (gij) | breekt aan | braakt aan | aanbreekt | aanbraakt |
| 3rd person singular | breekt aan | brak aan | aanbreekt | aanbrak |
| plural | breken aan | braken aan | aanbreken | aanbraken |
| subjunctive sing.1 | breke aan | brake aan | aanbreke | aanbrake |
| subjunctive plur.1 | breken aan | braken aan | aanbreken | aanbraken |
| imperative sing. | breek aan | |||
| imperative plur.1 | breekt aan | |||
| participles | aanbrekend | aangebroken | ||
| 1) Archaic. | ||||
Anagrams
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.