adsuefactus
Latin
Participle
adsuēfactus m (feminine adsuēfacta, neuter adsuēfactum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | adsuēfactus | adsuēfacta | adsuēfactum | adsuēfactī | adsuēfactae | adsuēfacta | |
| Genitive | adsuēfactī | adsuēfactae | adsuēfactī | adsuēfactōrum | adsuēfactārum | adsuēfactōrum | |
| Dative | adsuēfactō | adsuēfactae | adsuēfactō | adsuēfactīs | adsuēfactīs | adsuēfactīs | |
| Accusative | adsuēfactum | adsuēfactam | adsuēfactum | adsuēfactōs | adsuēfactās | adsuēfacta | |
| Ablative | adsuēfactō | adsuēfactā | adsuēfactō | adsuēfactīs | adsuēfactīs | adsuēfactīs | |
| Vocative | adsuēfacte | adsuēfacta | adsuēfactum | adsuēfactī | adsuēfactae | adsuēfacta | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.