agáink
Hungarian
Pronunciation
- IPA(key): [ˈɒɡaːjiŋk]
- Hyphenation: agá‧ink
Declension
| Inflection (stem in -a-, back harmony) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| nominative | — | agáink |
| accusative | — | agáinkat |
| dative | — | agáinknak |
| instrumental | — | agáinkkal |
| causal-final | — | agáinkért |
| translative | — | agáinkká |
| terminative | — | agáinkig |
| essive-formal | — | agáinkként |
| essive-modal | — | agáinkul |
| inessive | — | agáinkban |
| superessive | — | agáinkon |
| adessive | — | agáinknál |
| illative | — | agáinkba |
| sublative | — | agáinkra |
| allative | — | agáinkhoz |
| elative | — | agáinkból |
| delative | — | agáinkról |
| ablative | — | agáinktól |
| non-attributive possessive - singular |
— | agáinké |
| non-attributive possessive - plural |
— | agáinkéi |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.