alkái
Hungarian
Pronunciation
- IPA(key): [ˈɒlkaːji]
- Hyphenation: al‧kái
Declension
| Inflection (stem in long/high vowel, back harmony) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| nominative | — | alkái |
| accusative | — | alkáit |
| dative | — | alkáinak |
| instrumental | — | alkáival |
| causal-final | — | alkáiért |
| translative | — | alkáivá |
| terminative | — | alkáiig |
| essive-formal | — | alkáiként |
| essive-modal | — | alkáiul |
| inessive | — | alkáiban |
| superessive | — | alkáin |
| adessive | — | alkáinál |
| illative | — | alkáiba |
| sublative | — | alkáira |
| allative | — | alkáihoz |
| elative | — | alkáiból |
| delative | — | alkáiról |
| ablative | — | alkáitól |
| non-attributive possessive - singular |
— | alkáié |
| non-attributive possessive - plural |
— | alkáiéi |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.