bilivan
Old Dutch
Etymology
From Proto-Germanic *bilībaną.
Inflection
Conjugation of bilīvan (strong class 1)
| infinitive | bilīvan | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | bilīvu | bileiv |
| 2nd person singular | bilīvis, bilīvist | bilivi |
| 3rd person singular | bilīvit | bileiv |
| 1st person plural | bilīvon | bilivun |
| 2nd person plural | bilīvet | bilivut |
| 3rd person plural | bilīvunt | bilivun |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | bilīve | bilivi |
| 2nd person singular | bilīves, bilīvest | bilivis, bilivist |
| 3rd person singular | bilīve | bilivi |
| 1st person plural | bilīven | bilivin |
| 2nd person plural | bilīvet | bilivit |
| 3rd person plural | bilīvent | bilivint |
| imperative | present | |
| singular | bilīv | |
| plural | bilīvet | |
| participle | present | past |
| bilīvandi | bilivon | |
Descendants
Further reading
- “bilīvan”, in Oudnederlands Woordenboek, 2012
Old Saxon
Etymology
From Proto-Germanic *bilībaną.
Pronunciation
- IPA(key): /biˈliːfɑn/, [biˈliːβɑn]
Conjugation
Conjugation of bilīvan (strong class 1)
| infinitive | bilīvan | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | bilīvu | bilēf |
| 2nd person singular | bilīvis | bilivi |
| 3rd person singular | bilīvid | bilēf |
| plural | bilīvad | bilivun |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | bilīve | bilivi |
| 2nd person singular | bilīves | bilivis |
| 3rd person singular | bilīve | bilivi |
| plural | bilīven | bilivin |
| imperative | present | |
| singular | bilīf | |
| plural | bilīvad | |
| participle | present | past |
| bilīvandi | bilivan | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.