bliźnięcy

Polish

Etymology

From bliźnię +‎ -ęcy. First attested in 1601.[1]

Pronunciation
  • IPA(key): /bliʑˈɲɛn.t͡sɨ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛnt͡sɨ
  • Syllabification: bliź‧nię‧cy

Adjective

bliźnięcy (not comparable, adverb bliźnięco)

  1. (dated, relational) twin

Declension
Declension of bliźnięcy
case singular plural
masculine personal/animate masculine inanimate neuter feminine virile nonvirile
nominative, vocative bliźnięcy bliźnięce bliźnięca bliźnięcy bliźnięce
genitive bliźnięcego bliźnięcej bliźnięcych
dative bliźnięcemu bliźnięcym
accusative bliźnięcego bliźnięcy bliźnięce bliźnięcą bliźnięcych bliźnięce
instrumental bliźnięcym bliźnięcymi
locative bliźnięcej bliźnięcych
adjectives
adverbs
noun
verbs

References
  1. Piotr Skarga (1601) Zywoty Swietych Stárego i nowego zakonu, ná káźdy dzień przez cały rok: Wybráne z powaźnych Pisárzow y Doktorow Kośćielnych, ktorych imioná níźey sa poloźone. Do ktorych przydane sa niektore duchowne Obroki y náuki przećiw kácerstwom dziśieyßym, tám gdzie sie źywot ktorego Doktorá stároźytnego połoźył. K temu kazánia krotkie ná ty światá ktore pewny dźień w Mieśiacu máia‎, page 340

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.