centumviratus
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ken.tum.u̯iˈraː.tus/, [kɛn̪t̪ʊmu̯ɪˈräːt̪ʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /t͡ʃen.tum.viˈra.tus/, [t͡ʃen̪t̪umviˈräːt̪us]
Noun
centumvirātus m (genitive centumvirātūs); fourth declension
- centumvirate (rank or office of a centumvir)
Declension
Fourth-declension noun.
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominative | centumvirātus | centumvirātūs |
| Genitive | centumvirātūs | centumvirātuum |
| Dative | centumvirātuī | centumvirātibus |
| Accusative | centumvirātum | centumvirātūs |
| Ablative | centumvirātū | centumvirātibus |
| Vocative | centumvirātus | centumvirātūs |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.