conciliaturus
Latin
Etymology
Future participle of conciliō.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /kon.ki.li.aːˈtuː.rus/, [kɔŋkɪlʲiäːˈt̪uːrʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /kon.t͡ʃi.li.aˈtu.rus/, [kon̠ʲt͡ʃiliäˈt̪uːrus]
Participle
conciliātūrus (feminine conciliātūra, neuter conciliātūrum); first/second-declension participle
- about to unite
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | conciliātūrus | conciliātūra | conciliātūrum | conciliātūrī | conciliātūrae | conciliātūra | |
| Genitive | conciliātūrī | conciliātūrae | conciliātūrī | conciliātūrōrum | conciliātūrārum | conciliātūrōrum | |
| Dative | conciliātūrō | conciliātūrō | conciliātūrīs | ||||
| Accusative | conciliātūrum | conciliātūram | conciliātūrum | conciliātūrōs | conciliātūrās | conciliātūra | |
| Ablative | conciliātūrō | conciliātūrā | conciliātūrō | conciliātūrīs | |||
| Vocative | conciliātūre | conciliātūra | conciliātūrum | conciliātūrī | conciliātūrae | conciliātūra | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.