disunire
Italian
Verb
disunìre (first-person singular present disunìsco, first-person singular past historic disunìi, past participle disunìto, auxiliary avére)
Conjugation
Conjugation of disunìre (-ire) (See Appendix:Italian verbs)
| infinitive | disunìre | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| auxiliary verb | avére | gerund | disunèndo | |||
| present participle | disunènte | past participle | disunìto | |||
| person | singular | plural | ||||
| first | second | third | first | second | third | |
| indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
| present | disunìsco | disunìsci | disunìsce | disuniàmo | disunìte | disunìscono |
| imperfect | disunìvo | disunìvi | disunìva | disunivàmo | disunivàte | disunìvano |
| past historic | disunìi | disunìsti | disunì | disunìmmo | disunìste | disunìrono |
| future | disunirò | disunirài | disunirà | disunirémo | disuniréte | disunirànno |
| conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
| present | disunirèi | disunirésti | disunirèbbe, disunirébbe | disunirémmo | disuniréste | disunirèbbero, disunirébbero |
| subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
| present | disunìsca | disunìsca | disunìsca | disuniàmo | disuniàte | disunìscano |
| imperfect | disunìssi | disunìssi | disunìsse | disunìssimo | disunìste | disunìssero |
| imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
| disunìsci | disunìsca | disuniàmo | disunìte | disunìscano | ||
| negative imperative | non disunìre | non disunìsca | non disuniàmo | non disunìte | non disunìscano | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.