irrisibilis
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ir.riˈsi.bi.lis/, [ɪrːɪˈs̠ɪbɪlʲɪs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ir.riˈsi.bi.lis/, [irːiˈs̬iːbilis]
Adjective
irrisibilis (neuter irrisibile, comparative irrisibilior, adverb irrisibiliter); third-declension two-termination adjective
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | irrisibilis | irrisibile | irrisibilēs | irrisibilia | |
| Genitive | irrisibilis | irrisibilium | |||
| Dative | irrisibilī | irrisibilibus | |||
| Accusative | irrisibilem | irrisibile | irrisibilēs irrisibilīs |
irrisibilia | |
| Ablative | irrisibilī | irrisibilibus | |||
| Vocative | irrisibilis | irrisibile | irrisibilēs | irrisibilia | |
Related terms
References
- “irrisibilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- irrisibilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.