karaink
Hungarian
Pronunciation
- IPA(key): [ˈkɒrɒjiŋk]
- Hyphenation: ka‧ra‧ink
Noun
karaink
- first-person plural multiple-possession possessive of kar (in the sense “faculty” or “ensemble”)
Declension
| Inflection (stem in -a-, back harmony) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| nominative | — | karaink |
| accusative | — | karainkat |
| dative | — | karainknak |
| instrumental | — | karainkkal |
| causal-final | — | karainkért |
| translative | — | karainkká |
| terminative | — | karainkig |
| essive-formal | — | karainkként |
| essive-modal | — | — |
| inessive | — | karainkban |
| superessive | — | karainkon |
| adessive | — | karainknál |
| illative | — | karainkba |
| sublative | — | karainkra |
| allative | — | karainkhoz |
| elative | — | karainkból |
| delative | — | karainkról |
| ablative | — | karainktól |
| non-attributive possessive - singular |
— | karainké |
| non-attributive possessive - plural |
— | karainkéi |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.