klieven
Dutch
Etymology
From Middle Dutch clieven, from Old Dutch *clievan.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈklivən/
Audio (file) - Rhymes: -ivən
Inflection
| Inflection of klieven (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | klieven | |||
| past singular | kliefde | |||
| past participle | gekliefd | |||
| infinitive | klieven | |||
| gerund | klieven n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | klief | kliefde | ||
| 2nd person sing. (jij) | klieft | kliefde | ||
| 2nd person sing. (u) | klieft | kliefde | ||
| 2nd person sing. (gij) | klieft | kliefde | ||
| 3rd person singular | klieft | kliefde | ||
| plural | klieven | kliefden | ||
| subjunctive sing.1 | klieve | kliefde | ||
| subjunctive plur.1 | klieven | kliefden | ||
| imperative sing. | klief | |||
| imperative plur.1 | klieft | |||
| participles | klievend | gekliefd | ||
| 1) Archaic. | ||||
Related terms
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.