locutuleia
Latin
Etymology
From locūtulēius (“babbling”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /lo.kuː.tuˈleːi̯.a/, [ɫ̪ɔkuːt̪ʊˈɫ̪eːi̯ä]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /lo.ku.tuˈlej.a/, [lokut̪uˈlɛjä]
Declension
First-declension noun.
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominative | locūtulēia | locūtulēiae |
| Genitive | locūtulēiae | locūtulēiārum |
| Dative | locūtulēiae | locūtulēiīs |
| Accusative | locūtulēiam | locūtulēiās |
| Ablative | locūtulēiā | locūtulēiīs |
| Vocative | locūtulēia | locūtulēiae |
Synonyms
- (female babbler): linguacula
Adjective
locūtulēia
- inflection of locūtulēius:
- feminine nominative/vocative singular
- neuter nominative/accusative/vocative plural
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.