milczący

Polish

Etymology

From milczeć +‎ -ący.

Pronunciation

IPA^(key): /milˈt͡ʂɔn.t͡sɨ/
Audio (file)
Rhymes: -ɔnt͡sɨ
Syllabification: mil‧czą‧cy

Adjective

milczący (comparative bardziej milczący, superlative najbardziej milczący, adverb milcząco)

silent, speechless, mute

Declension

Declension of milczący

case	singular				plural
case	masculine personal/animate	masculine inanimate	neuter	feminine	virile	nonvirile
nominative, vocative	milczący		milczące	milcząca	milczący	milczące
genitive	milczącego			milczącej	milczących
dative	milczącemu			milczącej	milczącym
accusative	milczącego	milczący	milczące	milczącą	milczących	milczące
instrumental	milczącym			milczącą	milczącymi
locative	milczącym			milczącej	milczących

Further reading

milczący in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
milczący in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.