nakładany

Polish

Etymology

From nakładać +‎ -any. First attested in 1656–1688.[1]

Pronunciation

IPA^(key): /na.kwaˈda.nɨ/
Audio (file)
Rhymes: -anɨ
Syllabification: na‧kła‧da‧ny

Adjective

nakładany (not comparable)

(of pockets, cuffs, etc.) felled (sewn onto the top)

Declension

Declension of nakładany

case	singular				plural
case	masculine personal/animate	masculine inanimate	neuter	feminine	virile	nonvirile
nominative, vocative	nakładany		nakładane	nakładana	nakładani	nakładane
genitive	nakładanego			nakładanej	nakładanych
dative	nakładanemu			nakładanej	nakładanym
accusative	nakładanego	nakładany	nakładane	nakładaną	nakładanych	nakładane
instrumental	nakładanym			nakładaną	nakładanymi
locative	nakładanym			nakładanej	nakładanych

Related terms

adjectives

adverbs

nouns

verbs

Participle

nakładany

masculine singular passive adjectival participle of nakładać

References

“NAKŁADANY”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 05.09.2016

Further reading

nakładany in Polish dictionaries at PWN
Aleksander Zdanowicz (1861), “nakładany”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1904), “nakładany”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 3, Warsaw, page 84

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.