napotkać

Polish

Etymology

From na- +‎ potkać, from tknąć.

Pronunciation
  • IPA(key): /naˈpɔ.tkat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔtkat͡ɕ
  • Syllabification: na‧po‧tkać

Verb

napotkać pf (imperfective napotykać)

  1. (transitive) to encounter, to come across, to run into

Conjugation
Conjugation of napotkać pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive napotkać
future tense 1st napotkam napotkamy
2nd napotkasz napotkacie
3rd napotka napotkają
impersonal napotka się
past tense 1st napotkałem,
-(e)m napotkał		 napotkałam,
-(e)m napotkała		 napotkałom,
-(e)m napotkało		 napotkaliśmy,
-(e)śmy napotkali		 napotkałyśmy,
-(e)śmy napotkały
2nd napotkałeś,
-(e)ś napotkał		 napotkałaś,
-(e)ś napotkała		 napotkałoś,
-(e)ś napotkało		 napotkaliście,
-(e)ście napotkali		 napotkałyście,
-(e)ście napotkały
3rd napotkał napotkała napotkało napotkali napotkały
impersonal napotkano
conditional 1st napotkałbym,
bym napotkał		 napotkałabym,
bym napotkała		 napotkałobym,
bym napotkało		 napotkalibyśmy,
byśmy napotkali		 napotkałybyśmy,
byśmy napotkały
2nd napotkałbyś,
byś napotkał		 napotkałabyś,
byś napotkała		 napotkałobyś,
byś napotkało		 napotkalibyście,
byście napotkali		 napotkałybyście,
byście napotkały
3rd napotkałby,
by napotkał		 napotkałaby,
by napotkała		 napotkałoby,
by napotkało		 napotkaliby,
by napotkali		 napotkałyby,
by napotkały
impersonal napotkano by
imperative 1st niech napotkam napotkajmy
2nd napotkaj napotkajcie
3rd niech napotka niech napotkają
passive adjectival participle napotkany napotkana napotkane napotkani napotkane
anterior adverbial participle napotkawszy
verbal noun napotkanie

Further reading
  • napotkać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • napotkać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.