ościenny

Polish

Etymology

From o- +‎ ściana +‎ -ny.

Pronunciation

IPA^(key): /ɔˈɕt͡ɕɛn.nɨ/
Audio (file)
Rhymes: -ɛnnɨ
Syllabification: o‧ścien‧ny

Adjective

ościenny (not comparable)

adjacent, coterminous, neighboring
Synonym: przyległy

Declension

Declension of ościenny

case	singular				plural
case	masculine personal/animate	masculine inanimate	neuter	feminine	virile	nonvirile
nominative, vocative	ościenny		ościenne	ościenna	ościenni	ościenne
genitive	ościennego			ościennej	ościennych
dative	ościennemu			ościennej	ościennym
accusative	ościennego	ościenny	ościenne	ościenną	ościennych	ościenne
instrumental	ościennym			ościenną	ościennymi
locative	ościennym			ościennej	ościennych

Further reading

ościenny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
ościenny in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.