obmawiacz

From obmawiać +‎ -acz. First attested in c. 1500.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /ɔbma(ː)vja(ː)t͡ʃ/
• IPA^(key): (15^th CE) /ɔbmavjat͡ʃ/, /ɔbmɒvjɒt͡ʃ/

obmawiacz m

1. badmouther, slanderer

   Synonyms: obmówca, omówca

   • 1908 [c. 1500], Bolesław Erzepki, editor, Przyczynki do średniowiecznego słownictwa polskiego. I. Glosy polskie wpisane do łacińsko-niemieckiego słownika drukowanego w roku 1490‎, page 54:

     Detrac[ta]tor vwloczczą, obmąvyacz

     [Detrac[ta]tor uwłoczca, obmawiacz]

• Polish: obmawiacz

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “obmawiacz”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Inherited from Old Polish obmawiacz. By surface analysis, obmawiać +‎ -acz.

• IPA^(key): /ɔbˈma.vjat͡ʂ/
• (Middle Polish) IPA^(key): /ɔbˈma.vjat͡ʂ/, /ɔbˈmɒ.vjɒt͡ʂ/
• Rhymes: -avjat͡ʂ
• Syllabification: ob‧ma‧wiacz

obmawiacz m pers

1. (archaic) badmouther, slanderer

   Synonyms: obmówca, obmównik, (modern) oszczerca

   • 2006 February 25, “Skrzywdzone dzieci”, in Dziennik Polski‎, Jagiellonia:

     Bez papierów przeżyła w szczęściu wiele lat, a jak tylko papiery dostała i pieniądze, zaraz odezwali się plotkarze i obmawiacze, a szczęście zaczęło gdzieś ulatywać.

     Without papers, she lived happily for many years, and as soon as she got papers and money, gossips and badmouthers soon started talking, and happiness began to dissipate.

• obmawiacz in Polish dictionaries at PWN
• “obmawiacz”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish], 2010-2023
• Aleksander Zdanowicz (1861), “obmawiacz”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1904), “obmawiacz”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 3, Warsaw, page 487
• obmawiacz in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego