odmowa

See also: odmową

Old Polish

Etymology

Deverbal from odmówić. First attested in 1395.

Pronunciation

  • IPA(key): (10th–15th CE) /ɔdmɔva/
  • IPA(key): (15th CE) /ɔdmɔva/

Noun

odmowa f

  1. denial, refusal; opposition, resistance
    • 1895 [1448–1450], Franciszek Piekosiński, editor, Tłumaczenia polskie statutów ziemskich, Kodeks Świętosławów, page 111:
      Vrzandnyk wschitka gymyenya yego ma dacz na rankoyemstwo bes wschey odmowi i odwloky (sine omni dilatione et contradictione)
      [Urzędnik wszytka jimienia jego ma dać na rękojemstwo bez wszej odmowy i odwłoki (sine omni dilatione et contradictione)]
  2. reply, answer
    • 1959 [1395], Henryk Kowalewicz, Władysław Kuraszkiewicz, editors, Wielkopolskie roty sądowe XIV-XV wieku, Roty poznańskie, volume I, number 187:
      Tedi rzegk[ł] pan Hinczka: Dacze mne ti wini wipiszafszy, iszbich na to odmowø dal
      [Tedy rzek pan Hinczka: Dacie mnie, ty winy wypisawszy, iż bych na to odmowę dał]

Declension

nouns
verbs

Descendants

  • Polish: odmowa

References

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish odmowa. By surface analysis, deverbal from odmówić.

Pronunciation

  • IPA(key): /ɔdˈmɔ.va/
  • (Middle Polish) IPA(key): /ɔdˈmɔ.va/
  • (file)
  • Rhymes: -ɔva
  • Syllabification: od‧mo‧wa

Noun

odmowa f (diminutive odmówka)

  1. denial, refusal
  2. (Middle Polish) defense or justification against accusations

Declension

Derived terms

adjective
adverb
noun
verbs

References

    Further reading

    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.