offico
Latin
Pronunciation
- (Proto-Western-Romance) IPA(key): /oˈfeɡo/
Verb
officō (present infinitive officāre, perfect active officāvī, supine officātum); first conjugation (Early Medieval Latin)
Conjugation
| Conjugation of officō (first conjugation) | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| indicative | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | officō | officās | officat | officāmus | officātis | officant |
| imperfect | officābam | officābās | officābat | officābāmus | officābātis | officābant | |
| future | officābō | officābis | officābit | officābimus | officābitis | officābunt | |
| perfect | officāvī | officāvistī | officāvit | officāvimus | officāvistis | officāvērunt, officāvēre | |
| pluperfect | officāveram | officāverās | officāverat | officāverāmus | officāverātis | officāverant | |
| future perfect | officāverō | officāveris | officāverit | officāverimus | officāveritis | officāverint | |
| passive | present | officor | officāris, officāre |
officātur | officāmur | officāminī | officantur |
| imperfect | officābar | officābāris, officābāre |
officābātur | officābāmur | officābāminī | officābantur | |
| future | officābor | officāberis, officābere |
officābitur | officābimur | officābiminī | officābuntur | |
| perfect | officātus + present active indicative of sum | ||||||
| pluperfect | officātus + imperfect active indicative of sum | ||||||
| future perfect | officātus + future active indicative of sum | ||||||
| subjunctive | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | officem | officēs | officet | officēmus | officētis | officent |
| imperfect | officārem | officārēs | officāret | officārēmus | officārētis | officārent | |
| perfect | officāverim | officāverīs | officāverit | officāverīmus | officāverītis | officāverint | |
| pluperfect | officāvissem | officāvissēs | officāvisset | officāvissēmus | officāvissētis | officāvissent | |
| passive | present | officer | officēris, officēre |
officētur | officēmur | officēminī | officentur |
| imperfect | officārer | officārēris, officārēre |
officārētur | officārēmur | officārēminī | officārentur | |
| perfect | officātus + present active subjunctive of sum | ||||||
| pluperfect | officātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
| imperative | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | — | officā | — | — | officāte | — |
| future | — | officātō | officātō | — | officātōte | officantō | |
| passive | present | — | officāre | — | — | officāminī | — |
| future | — | officātor | officātor | — | — | officantor | |
| non-finite forms | active | passive | |||||
| present | perfect | future | present | perfect | future | ||
| infinitives | officāre | officāvisse | officātūrum esse | officārī | officātum esse | officātum īrī | |
| participles | officāns | — | officātūrus | — | officātus | officandus | |
| verbal nouns | gerund | supine | |||||
| genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
| officandī | officandō | officandum | officandō | officātum | officātū | ||
Descendants
- see: offocō
References
- Joan Coromines; José A. Pascual (1984), “ahogar”, in Diccionario crítico etimológico castellano e hispánico (in Spanish), volume I (A–Ca), Madrid: Gredos, →ISBN, page 87
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.