pobić

Polish

Etymology

From po- +‎ bić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈpɔ.bit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔbit͡ɕ
  • Syllabification: po‧bić

Noun

pobić

  1. genitive plural of pobicie

Verb

pobić pf (imperfective pobijać)

  1. (transitive) to beat up
  2. (transitive) to defeat
  3. (transitive, informal) to recess (to make a recess in)
  4. (reflexive with się) to have a fight

Conjugation
Conjugation of pobić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive pobić
future tense 1st pobiję pobijemy
2nd pobijesz pobijecie
3rd pobije pobiją
impersonal pobije się
past tense 1st pobiłem,
-(e)m pobił		 pobiłam,
-(e)m pobiła		 pobiłom,
-(e)m pobiło		 pobiliśmy,
-(e)śmy pobili		 pobiłyśmy,
-(e)śmy pobiły
2nd pobiłeś,
-(e)ś pobił		 pobiłaś,
-(e)ś pobiła		 pobiłoś,
-(e)ś pobiło		 pobiliście,
-(e)ście pobili		 pobiłyście,
-(e)ście pobiły
3rd pobił pobiła pobiło pobili pobiły
impersonal pobito
conditional 1st pobiłbym,
bym pobił		 pobiłabym,
bym pobiła		 pobiłobym,
bym pobiło		 pobilibyśmy,
byśmy pobili		 pobiłybyśmy,
byśmy pobiły
2nd pobiłbyś,
byś pobił		 pobiłabyś,
byś pobiła		 pobiłobyś,
byś pobiło		 pobilibyście,
byście pobili		 pobiłybyście,
byście pobiły
3rd pobiłby,
by pobił		 pobiłaby,
by pobiła		 pobiłoby,
by pobiło		 pobiliby,
by pobili		 pobiłyby,
by pobiły
impersonal pobito by
imperative 1st niech pobiję pobijmy
2nd pobij pobijcie
3rd niech pobije niech pobiją
passive adjectival participle pobity pobita pobite pobici pobite
anterior adverbial participle pobiwszy
verbal noun pobicie

Derived terms
noun

Further reading
  • pobić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • pobić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.