pokładne

From pokładny +‎ -e. First attested in 1755.[1]

• IPA^(key): /pɔˈkwad.nɛ/
• (Middle Polish) IPA^(key): /pɔˈkɫad.nɛ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -adnɛ
• Syllabification: po‧kład‧ne

pokładne n

1. (nominalized, obsolete) payment for the right to be buried in a cemetery

Lua error in Module:utilities at line 142: attempt to perform arithmetic on local 'h' (a nil value)

pokładne

1. inflection of pokładny:
   1. neuter nominative/accusative/vocative singular
   2. nonvirile nominative/accusative/vocative

• Witold Doroszewski, editor (1958–1969), “pokładny”, in Słownik języka polskiego (in Polish), Warszawa: PWN
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814), “pokładne”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861), “pokładne”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1908), “pokładne”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 4, Warsaw, page 497