przeciwmowny

See also: przeciwmówny

Polish

Alternative forms

Etymology

From przeciwmowa +‎ -ny. First attested in 1828.[1]

Pronunciation
  • IPA(key): /pʂɛ.t͡ɕivˈmɔv.nɨ/
  • Rhymes: -ɔvnɨ
  • Syllabification: prze‧ciw‧mow‧ny

Adjective

przeciwmowny (not comparable)

  1. (rare, obsolete) contradictory; argumentative, disagreeable
    • 1854, Kant Immanuel, Rozprawa filozoficzna o religii i moralności‎, page 67:
      Zewnętrzna religia jest konradykcyą czyli rzeczą przeciwmówną.
      Outer religion is a contradiction, or contradictory thing.
    • 1862, Teofil Borzęcki, Treść logiki popularnej, poprzedzona krótkim wykładem psychologii‎, page 110:
      Sądy sporne dzielą się na: przeciwmowne i przeciwne.
      Controversial judgments are divided into: opposing and opposite.

Declension
Declension of przeciwmowny
case singular plural
masculine personal/animate masculine inanimate neuter feminine virile nonvirile
nominative, vocative przeciwmowny przeciwmowne przeciwmowna przeciwmowni przeciwmowne
genitive przeciwmownego przeciwmownej przeciwmownych
dative przeciwmownemu przeciwmownym
accusative przeciwmownego przeciwmowny przeciwmowne przeciwmowną przeciwmownych przeciwmowne
instrumental przeciwmownym przeciwmownymi
locative przeciwmownej przeciwmownych

Derived terms
noun
nouns
verbs

References
  1. Dowgird Anioł (1828) Wykład przyrodzonych myślenia prawideł czyli Logika teoretyczna i praktyczna. Cz. 1‎, page 183
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.