riuta
Old Swedish
Etymology
From Old Norse hrjóta, from Proto-Germanic *hreutaną.
Conjugation
Conjugation of riūta (strong)
| present | past | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| infinitive | riūta | — | |||
| participle | riūtandi, riūtande | rutin | |||
| active voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive |
| iæk | riūter | riūti, riūte | — | rø̄t | ruti, rute |
| þū | riūter | riūti, riūte | riūt | *rø̄st | ruti, rute |
| han | riūter | riūti, riūte | — | rø̄t | ruti, rute |
| vīr | riūtum, riūtom | riūtum, riūtom | riūtum, riūtom | rutum, rutom | rutum, rutom |
| īr | riūtin | riūtin | riūtin | rutin | rutin |
| þēr | riūta | riūtin | — | rutu, ruto | rutin |
| mediopassive voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive |
| iæk | riūts | riūtis, riūtes | — | rø̄ts | rutis, rutes |
| þū | riūts | riūtis, riūtes | — | *rø̄sts | rutis, rutes |
| han | riūts | riūtis, riūtes | — | rø̄ts | rutis, rutes |
| vīr | riūtums, -oms | riūtums, riūtoms | — | rutums, rutoms | rutums, rutoms |
| īr | riūtins | riūtins | — | rutins | rutins |
| þēr | riūtas | riūtins | — | rutus, rutos | rutins |
Descendants
- Swedish: ryta
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.