spójny

Polish

Etymology

From spoić +‎ -ny.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈspuj.nɨ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ujnɨ
  • Syllabification: spój‧ny

Adjective

spójny (comparative bardziej spójny, superlative najbardziej spójny, adverb spójnie)

  1. in one piece
  2. consistent, uniform
  3. (set theory, of a relation) total
  4. (topology) connected

Declension
Declension of spójny
case singular plural
masculine personal/animate masculine inanimate neuter feminine virile nonvirile
nominative, vocative spójny spójne spójna spójni spójne
genitive spójnego spójnej spójnych
dative spójnemu spójnym
accusative spójnego spójny spójne spójną spójnych spójne
instrumental spójnym spójnymi
locative spójnej spójnych

Antonyms

Further reading
  • spójny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • spójny in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.