spolić

Polish

Etymology

From spół- +‎ -ić. First attested in the 16th century.[1][2]

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈspɔ.lit͡ɕ/
  • (Middle Polish) IPA(key): /ˈspɔ.lit͡ɕ/
  • Rhymes: -ɔlit͡ɕ
  • Syllabification: spo‧lić

Verb

spolić pf (imperfective spolać)

  1. (transitive, obsolete) to unite, to join
  2. (reflexive with się, obsolete) to be united, to be joined

Conjugation
Conjugation of spolić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive spolić
future tense 1st spolę spolimy
2nd spolisz spolicie
3rd spoli spolą
impersonal spoli się
past tense 1st spoliłem,
-(e)m spolił		 spoliłam,
-(e)m spoliła		 spoliłom,
-(e)m spoliło		 spoliliśmy,
-(e)śmy spolili		 spoliłyśmy,
-(e)śmy spoliły
2nd spoliłeś,
-(e)ś spolił		 spoliłaś,
-(e)ś spoliła		 spoliłoś,
-(e)ś spoliło		 spoliliście,
-(e)ście spolili		 spoliłyście,
-(e)ście spoliły
3rd spolił spoliła spoliło spolili spoliły
impersonal spolono
conditional 1st spoliłbym,
bym spolił		 spoliłabym,
bym spoliła		 spoliłobym,
bym spoliło		 spolilibyśmy,
byśmy spolili		 spoliłybyśmy,
byśmy spoliły
2nd spoliłbyś,
byś spolił		 spoliłabyś,
byś spoliła		 spoliłobyś,
byś spoliło		 spolilibyście,
byście spolili		 spoliłybyście,
byście spoliły
3rd spoliłby,
by spolił		 spoliłaby,
by spoliła		 spoliłoby,
by spoliło		 spoliliby,
by spolili		 spoliłyby,
by spoliły
impersonal spolono by
imperative 1st niech spolę spolmy
2nd spol spolcie
3rd niech spoli niech spolą
passive adjectival participle spolony spolona spolone spoleni spolone
anterior adverbial participle spoliwszy
verbal noun spolenie

Derived terms
verbs

References
  1. “spolić”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish], 2010-2023
  2. “spolić sie”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish], 2010-2023

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.