uczony

From uczyć +‎ -ony. First attested in the 15th century.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /ut͡ʃʲɔnɨː/
• IPA^(key): (15^th CE) /ut͡ʃʲɔnɨ/

uczony m

1. (relational, religion) Levi (belonging to the tribe of Levi, dedicated to the service of the altar among the Jews)
   • 1930 [Fifteenth century], “II Par”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)‎, 29, 25:

     Vstauil vczone (Levitas) w domv bozem

     [Ustawil uczone (Levitas) w domu bożem]

2. writer, scribe; scholar
   • 1977-1980 [c. 1470], urowska-Górowska Wanda, Kyas Vladimir, editors, Mamotrekty staropolskie‎^{, ,} , page 194:

     Vczoni literatus (ubi est litteratus? Is 33, 18)

     [Uczony literatus (ubi est litteratus? Is 33, 18)]

uczony

1. masculine singular passive adjectival participle of uczyć
   • 1930 [Fifteenth century], “Ex”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)‎, 36, 2:

     Gdisz wezwal ge Moyszesz a kaszdego møsza uczonego (omnem eruditum virum)

     [Gdyż wezwał je Mojżesz a każdego męża uczonego (omnem eruditum virum)]

• Polish: uczony
• Silesian: uczōny

• Boryś, Wiesław (2005), “uczyć”, in Słownik etymologiczny języka polskiego (in Polish), Kraków: Wydawnictwo Literackie, →ISBN
• Mańczak, Witold (2017), “uczyć”, in Polski słownik etymologiczny (in Polish), Kraków: Polska Akademia Umiejętności, →ISBN
• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “uczony”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Inherited from Old Polish uczony. By surface analysis, uczyć +‎ -ony. Compare Kashubian ùczony.

• IPA^(key): /uˈt͡ʂɔ.nɨ/
• (Middle Polish) IPA^(key): /uˈt͡ʂɔ.nɨ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔnɨ
• Syllabification: u‧czo‧ny

uczony m pers (feminine uczona)

1. (nominalized) scholar, academic, bookman (learned person)

   Synonyms: badacz, naukowiec, szkolarz

According to Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej (1990), uczony (noun) is one of the most used words in Polish, appearing 37 times in scientific texts, 13 times in news, 18 times in essays, 2 times in fiction, and 2 times in plays, each out of a corpus of 100,000 words, totaling 72 times, making it the 900th most common word in a corpus of 500,000 words.[1]

uczony (not always comparable, comparative bardziej uczony or uczeńszy, superlative najbardziej uczony or najuczeńszy, adverb uczenie)

1. (literary) learned, educated (having acquired much knowledge)

   Publiczność z zaciekawieniem słuchała uczonego astronoma. ― The audience listened with interest to the learned astronomer.

2. (literary) learned, educated (characteristic of someone having much knowledge)
3. (relational, not comparable, obsolete) scientific (of or relating to study or acquisition of knowledge)

   Synonym: naukowy

The analytic comparative with bardziej is more common than the morphologic comparative uczeńszy.

uczony

1. masculine singular passive adjectival participle of uczyć

   Mimo że Jacek był uczony samodzielności od małego, nie do końca radził sobie z mieszkaniem samemu. ― Although Jacek was taught self-reliance from an early age, he didn't quite manage living alone.

• uczony I in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• uczony II in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• uczony in Polish dictionaries at PWN
• “uczony”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish], 2010-2023
• “UCZONY”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], SPas
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814), “uczony”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861), “uczony”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1919), “uczony”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 7, Warsaw, page 225
• uczony in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego