upić

See also: úpíc

Polish

Inherited from Old Polish upić, from Proto-Slavic *upiti. By surface analysis, u- +‎ pić.

upić pf (imperfective upijać)

(transitive) to sip, to swig
Synonym: nadpić
(transitive) to inebriate, to make drunk
(reflexive with się) to get drunk [+instrumental = on something]
Synonyms: see Thesaurus:pić

Conjugation of upić pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		upić
future tense	1^st	upiję			upijemy
	2^nd	upijesz			upijecie
	3^rd	upije			upiją
	impersonal	upije się
past tense	1^st	upiłem, -(e)m upił	upiłam, -(e)m upiła	upiłom, -(e)m upiło	upiliśmy, -(e)śmy upili	upiłyśmy, -(e)śmy upiły
	2^nd	upiłeś, -(e)ś upił	upiłaś, -(e)ś upiła	upiłoś, -(e)ś upiło	upiliście, -(e)ście upili	upiłyście, -(e)ście upiły
	3^rd	upił	upiła	upiło	upili	upiły
	impersonal	upito
conditional	1^st	upiłbym, bym upił	upiłabym, bym upiła	upiłobym, bym upiło	upilibyśmy, byśmy upili	upiłybyśmy, byśmy upiły
	2^nd	upiłbyś, byś upił	upiłabyś, byś upiła	upiłobyś, byś upiło	upilibyście, byście upili	upiłybyście, byście upiły
	3^rd	upiłby, by upił	upiłaby, by upiła	upiłoby, by upiło	upiliby, by upili	upiłyby, by upiły
	impersonal	upito by
imperative	1^st	niech upiję			upijmy
	2^nd	upij			upijcie
	3^rd	niech upije			niech upiją
passive adjectival participle		upity	upita	upite	upici	upite
anterior adverbial participle		upiwszy
verbal noun		upicie