wiflic
Old English
Etymology
From Proto-Germanic *wībalīkaz. Equivalent to wīf + -līċ.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈwiːf.liːt͡ʃ/, [ˈwiːv.liːt͡ʃ]
Declension
Declension of wīflīċ — Strong
| Singular | Masculine | Feminine | Neuter |
|---|---|---|---|
| Nominative | wīflīċ | wīflīċ, wīflīċu, wīflīċo | wīflīċ |
| Accusative | wīflīcne | wīflīċe | wīflīċ |
| Genitive | wīflīċes | wīflīcre | wīflīċes |
| Dative | wīflīċum | wīflīcre | wīflīċum |
| Instrumental | wīflīċe | wīflīcre | wīflīċe |
| Plural | Masculine | Feminine | Neuter |
| Nominative | wīflīċe | wīflīċa, wīflīċe | wīflīċ, wīflīċu, wīflīċo |
| Accusative | wīflīċe | wīflīċa, wīflīċe | wīflīċ, wīflīċu, wīflīċo |
| Genitive | wīflīcra | wīflīcra | wīflīcra |
| Dative | wīflīċum | wīflīċum | wīflīċum |
| Instrumental | wīflīċum | wīflīċum | wīflīċum |
Declension of wīflīċ — Weak
| Singular | Masculine | Feminine | Neuter |
|---|---|---|---|
| Nominative | wīflīċa | wīflīċe | wīflīċe |
| Accusative | wīflīċan | wīflīċan | wīflīċe |
| Genitive | wīflīċan | wīflīċan | wīflīċan |
| Dative | wīflīċan | wīflīċan | wīflīċan |
| Instrumental | wīflīċan | wīflīċan | wīflīċan |
| Plural | Masculine | Feminine | Neuter |
| Nominative | wīflīċan | wīflīċan | wīflīċan |
| Accusative | wīflīċan | wīflīċan | wīflīċan |
| Genitive | wīflīcra, wīflīċena | wīflīcra, wīflīċena | wīflīcra, wīflīċena |
| Dative | wīflīċum | wīflīċum | wīflīċum |
| Instrumental | wīflīċum | wīflīċum | wīflīċum |
Antonyms
References
- Joseph Bosworth and T. Northcote Toller (1898), “wíflíc”, in An Anglo-Saxon Dictionary, 2nd edition, Oxford: Oxford University Press.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.