wkuć

Polish

Etymology

From w- +‎ kuć.

Pronunciation
  • IPA(key): /fkut͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ut͡ɕ
  • Syllabification: wkuć

Verb

wkuć pf (imperfective wkuwać)

  1. (transitive) to forge in, to insert by forging
  2. (transitive, colloquial) to cram, to swot (learn with effort)
  3. (reflexive with się) to be inserted by forging

Conjugation
Conjugation of wkuć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wkuć
future tense 1st wkuję wkujemy
2nd wkujesz wkujecie
3rd wkuje wkują
impersonal wkuje się
past tense 1st wkułem,
-(e)m wkuł		 wkułam,
-(e)m wkuła		 wkułom,
-(e)m wkuło		 wkuliśmy,
-(e)śmy wkuli		 wkułyśmy,
-(e)śmy wkuły
2nd wkułeś,
-(e)ś wkuł		 wkułaś,
-(e)ś wkuła		 wkułoś,
-(e)ś wkuło		 wkuliście,
-(e)ście wkuli		 wkułyście,
-(e)ście wkuły
3rd wkuł wkuła wkuło wkuli wkuły
impersonal wkuto
conditional 1st wkułbym,
bym wkuł		 wkułabym,
bym wkuła		 wkułobym,
bym wkuło		 wkulibyśmy,
byśmy wkuli		 wkułybyśmy,
byśmy wkuły
2nd wkułbyś,
byś wkuł		 wkułabyś,
byś wkuła		 wkułobyś,
byś wkuło		 wkulibyście,
byście wkuli		 wkułybyście,
byście wkuły
3rd wkułby,
by wkuł		 wkułaby,
by wkuła		 wkułoby,
by wkuło		 wkuliby,
by wkuli		 wkułyby,
by wkuły
impersonal wkuto by
imperative 1st niech wkuję wkujmy
2nd wkuj wkujcie
3rd niech wkuje niech wkują
passive adjectival participle wkuty wkuta wkute wkuci wkute
anterior adverbial participle wkuwszy
verbal noun wkucie

Further reading
  • wkuć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wkuć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.