wliczyć

Polish

Etymology

From w- +‎ liczyć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈvli.t͡ʂɨt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -it͡ʂɨt͡ɕ
  • Syllabification: wli‧czyć

Verb

wliczyć pf (imperfective wliczać)

  1. (transitive) to count in
  2. (reflexive with się) to be included

Conjugation
Conjugation of wliczyć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wliczyć
future tense 1st wliczę wliczymy
2nd wliczysz wliczycie
3rd wliczy wliczą
impersonal wliczy się
past tense 1st wliczyłem,
-(e)m wliczył		 wliczyłam,
-(e)m wliczyła		 wliczyłom,
-(e)m wliczyło		 wliczyliśmy,
-(e)śmy wliczyli		 wliczyłyśmy,
-(e)śmy wliczyły
2nd wliczyłeś,
-(e)ś wliczył		 wliczyłaś,
-(e)ś wliczyła		 wliczyłoś,
-(e)ś wliczyło		 wliczyliście,
-(e)ście wliczyli		 wliczyłyście,
-(e)ście wliczyły
3rd wliczył wliczyła wliczyło wliczyli wliczyły
impersonal wliczono
conditional 1st wliczyłbym,
bym wliczył		 wliczyłabym,
bym wliczyła		 wliczyłobym,
bym wliczyło		 wliczylibyśmy,
byśmy wliczyli		 wliczyłybyśmy,
byśmy wliczyły
2nd wliczyłbyś,
byś wliczył		 wliczyłabyś,
byś wliczyła		 wliczyłobyś,
byś wliczyło		 wliczylibyście,
byście wliczyli		 wliczyłybyście,
byście wliczyły
3rd wliczyłby,
by wliczył		 wliczyłaby,
by wliczyła		 wliczyłoby,
by wliczyło		 wliczyliby,
by wliczyli		 wliczyłyby,
by wliczyły
impersonal wliczono by
imperative 1st niech wliczę wliczmy
2nd wlicz wliczcie
3rd niech wliczy niech wliczą
passive adjectival participle wliczony wliczona wliczone wliczeni wliczone
anterior adverbial participle wliczywszy
verbal noun wliczenie

Further reading
  • wliczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wliczyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.