wygubić

Polish

Etymology

From wy- +‎ gubić.

Pronunciation
  • IPA(key): /vɨˈɡu.bit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ubit͡ɕ
  • Syllabification: wy‧gu‧bić

Verb

wygubić pf

  1. (transitive) to eradicate, to exterminate, to uproot

Conjugation
Conjugation of wygubić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wygubić
future tense 1st wygubię wygubimy
2nd wygubisz wygubicie
3rd wygubi wygubią
impersonal wygubi się
past tense 1st wygubiłem,
-(e)m wygubił		 wygubiłam,
-(e)m wygubiła		 wygubiłom,
-(e)m wygubiło		 wygubiliśmy,
-(e)śmy wygubili		 wygubiłyśmy,
-(e)śmy wygubiły
2nd wygubiłeś,
-(e)ś wygubił		 wygubiłaś,
-(e)ś wygubiła		 wygubiłoś,
-(e)ś wygubiło		 wygubiliście,
-(e)ście wygubili		 wygubiłyście,
-(e)ście wygubiły
3rd wygubił wygubiła wygubiło wygubili wygubiły
impersonal wygubiono
conditional 1st wygubiłbym,
bym wygubił		 wygubiłabym,
bym wygubiła		 wygubiłobym,
bym wygubiło		 wygubilibyśmy,
byśmy wygubili		 wygubiłybyśmy,
byśmy wygubiły
2nd wygubiłbyś,
byś wygubił		 wygubiłabyś,
byś wygubiła		 wygubiłobyś,
byś wygubiło		 wygubilibyście,
byście wygubili		 wygubiłybyście,
byście wygubiły
3rd wygubiłby,
by wygubił		 wygubiłaby,
by wygubiła		 wygubiłoby,
by wygubiło		 wygubiliby,
by wygubili		 wygubiłyby,
by wygubiły
impersonal wygubiono by
imperative 1st niech wygubię wygubmy
2nd wygub wygubcie
3rd niech wygubi niech wygubią
passive adjectival participle wygubiony wygubiona wygubione wygubieni wygubione
anterior adverbial participle wygubiwszy
verbal noun wygubienie

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.