wyprosić

Polish

Etymology

From wy- +‎ prosić.

Pronunciation
  • IPA(key): /vɨˈprɔ.ɕit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔɕit͡ɕ
  • Syllabification: wy‧pro‧sić

Verb

wyprosić pf (imperfective wypraszać)

  1. (transitive) to implore for, to beg for something
  2. (transitive) to ask someone to leave, to show someone the door

Conjugation
Conjugation of wyprosić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wyprosić
future tense 1st wyproszę wyprosimy
2nd wyprosisz wyprosicie
3rd wyprosi wyproszą
impersonal wyprosi się
past tense 1st wyprosiłem,
-(e)m wyprosił		 wyprosiłam,
-(e)m wyprosiła		 wyprosiłom,
-(e)m wyprosiło		 wyprosiliśmy,
-(e)śmy wyprosili		 wyprosiłyśmy,
-(e)śmy wyprosiły
2nd wyprosiłeś,
-(e)ś wyprosił		 wyprosiłaś,
-(e)ś wyprosiła		 wyprosiłoś,
-(e)ś wyprosiło		 wyprosiliście,
-(e)ście wyprosili		 wyprosiłyście,
-(e)ście wyprosiły
3rd wyprosił wyprosiła wyprosiło wyprosili wyprosiły
impersonal wyproszono
conditional 1st wyprosiłbym,
bym wyprosił		 wyprosiłabym,
bym wyprosiła		 wyprosiłobym,
bym wyprosiło		 wyprosilibyśmy,
byśmy wyprosili		 wyprosiłybyśmy,
byśmy wyprosiły
2nd wyprosiłbyś,
byś wyprosił		 wyprosiłabyś,
byś wyprosiła		 wyprosiłobyś,
byś wyprosiło		 wyprosilibyście,
byście wyprosili		 wyprosiłybyście,
byście wyprosiły
3rd wyprosiłby,
by wyprosił		 wyprosiłaby,
by wyprosiła		 wyprosiłoby,
by wyprosiło		 wyprosiliby,
by wyprosili		 wyprosiłyby,
by wyprosiły
impersonal wyproszono by
imperative 1st niech wyproszę wyprośmy
2nd wyproś wyproście
3rd niech wyprosi niech wyproszą
passive adjectival participle wyproszony wyproszona wyproszone wyproszeni wyproszone
anterior adverbial participle wyprosiwszy
verbal noun wyproszenie

See also

Further reading
  • wyprosić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wyprosić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.