zaczaić

Polish

Etymology

From za- +‎ czaić.

Pronunciation
  • IPA(key): /zaˈt͡ʂa.it͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ait͡ɕ
  • Syllabification: za‧cza‧ić

Verb

zaczaić pf (imperfective zaczajać)

  1. (reflexive with się, colloquial) to lie in wait, to lurk

Conjugation
Conjugation of zaczaić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zaczaić
future tense 1st zaczaię zaczaimy
2nd zaczaisz zaczaicie
3rd zaczai zaczaią
impersonal zaczai się
past tense 1st zaczaiłem,
-(e)m zaczaił		 zaczaiłam,
-(e)m zaczaiła		 zaczaiłom,
-(e)m zaczaiło		 zaczailiśmy,
-(e)śmy zaczaili		 zaczaiłyśmy,
-(e)śmy zaczaiły
2nd zaczaiłeś,
-(e)ś zaczaił		 zaczaiłaś,
-(e)ś zaczaiła		 zaczaiłoś,
-(e)ś zaczaiło		 zaczailiście,
-(e)ście zaczaili		 zaczaiłyście,
-(e)ście zaczaiły
3rd zaczaił zaczaiła zaczaiło zaczaili zaczaiły
impersonal zaczaiono
conditional 1st zaczaiłbym,
bym zaczaił		 zaczaiłabym,
bym zaczaiła		 zaczaiłobym,
bym zaczaiło		 zaczailibyśmy,
byśmy zaczaili		 zaczaiłybyśmy,
byśmy zaczaiły
2nd zaczaiłbyś,
byś zaczaił		 zaczaiłabyś,
byś zaczaiła		 zaczaiłobyś,
byś zaczaiło		 zaczailibyście,
byście zaczaili		 zaczaiłybyście,
byście zaczaiły
3rd zaczaiłby,
by zaczaił		 zaczaiłaby,
by zaczaiła		 zaczaiłoby,
by zaczaiło		 zaczailiby,
by zaczaili		 zaczaiłyby,
by zaczaiły
impersonal zaczaiono by
imperative 1st niech zaczaię zaczaimy
2nd zaczai zaczaicie
3rd niech zaczai niech zaczaią
anterior adverbial participle zaczaiwszy
verbal noun zaczaienie

Further reading
  • zaczaić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zaczaić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.