zapowiadacz

From zapowiadać +‎ -acz. First attested in 1811.[1]

• IPA^(key): /za.pɔˈvja.dat͡ʂ/
• Rhymes: -adat͡ʂ
• Syllabification: za‧po‧wia‧dacz

zapowiadacz m pers (feminine zapowiadaczka)

1. (colloquial) announcer (person who narrates, especially radio or television programs)
2. (obsolete) foreseer
3. (obsolete) orderer, requester

Lua error in Module:utilities at line 142: attempt to perform arithmetic on local 'h' (a nil value)

• zapowiadacz in Polish dictionaries at PWN
• Aleksander Zdanowicz (1861), “zapowiadacz”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1927), “zapowiadacz”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 8, Warsaw, page 228
• zapowiadacz in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego