zwiadowca

Polish

Etymology

From zwiadowy +‎ -ca.

Pronunciation
  • IPA(key): /zvjaˈdɔf.t͡sa/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔft͡sa
  • Syllabification: zwia‧dow‧ca

Noun

zwiadowca m pers (feminine zwiadowczyni)

  1. (military) point man, reconnoitrer, scout

Declension
Declension of zwiadowca
singular plural
nominative zwiadowca zwiadowcy/zwiadowce (deprecative)
genitive zwiadowcy zwiadowców
dative zwiadowcy zwiadowcom
accusative zwiadowcę zwiadowców
instrumental zwiadowcą zwiadowcami
locative zwiadowcy zwiadowcach
vocative zwiadowco zwiadowcy

Further reading
  • zwiadowca in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zwiadowca in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.