Proteu

Português

Substantivo

Pro.teu, masculino, próprio

  1. (Mitologia) deus grego do mar que guardava os rebanhos marinhos de Poseidon e tinha a capacidade de se metamorfosear
  2. (Astronomia) segundo maior satélite de Netuno; Netuno VIII
  3. (Antropônimo) prenome

Formas alternativas

  • (Camonismo) Proteio, Próteo
  • Proteus

Tradução

Etimologia

Do latim Proteus (la) e este do grego antigo Πρωτεύς (Prôteús).

No Wikcionário

  • prótea
  • próteo
  • prote(o)-

Ligações externas


Catalão

Substantivo

Proteu, masculino, próprio

  1. Proteu (deus, satélite, prenome)

Etimologia

Do latim Proteus (la) e este do grego antigo Πρωτεύς (Prôteús).

Referências

  • Ovidi Nasó, P.; Revisat i traduït per Adela M.ª Trepat i Anna M.ª de Saavedra. Les Metamorfosis, L. III Barcelona: Fundació Bernat Metge, 1932.
  • Parramon i Blasco, Jordi: Diccionari de la mitologia grega i romana. Edicions 62, Col·lecció El Cangur / Diccionaris, núm. 209. Barcelona, octubre del 1997. ISBN 84-297-4146-1, plana 186.


Romeno

Substantivo

Proteu, masculino, próprio

  1. Proteu

Etimologia

Do latim Proteus (la) e este do grego antigo Πρωτεύς (Prôteús).
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.