aestimo
Latim
Verbo
presente ativo aestimo, infinitivo presente aestimare, pretérito perfeito ativo aestimavi, supino aestimatum.
- estimar ou determinar o valor de algo.
Conjugação
Conjugação de aestimō, primeira conjugação
| Formas ativas | |||||||
| Modo verbal\número e pessoa | Singular | Plural | |||||
| primeira | segunda | terceira | primeira | segunda | terceira | ||
| Indicativo | Presente | aestimō | aestimās | aestimat | aestimāmus | aestimātis | aestimant |
| Pretérito imperfeito | aestimābam | aestimābās | aestimābat | aestimābāmus | aestimābātis | aestimābant | |
| Futuro | aestimābō | aestimābis | aestimābit | aestimābĭmus | aestimābĭtis | aestimābunt | |
| Pretérito perfeito | aestimī | aestimīstī | aestimit | aestimĭmus | aestimīstis | aestimĕrunt, aestimēre | |
| Pretérito mais-que-perfeito | aestimĕram | aestimĕrās | aestimĕrat | aestimerāmus | aestimerātis | aestimĕrant | |
| Futuro do pretérito | aestimĕrō | aestimĕris | aestimĕrit | aestimerĭmus | aestimerĭtis | aestimĕrint | |
| Subjuntivo | presente | aestimem | aestimēs | aestimet | aestimēmus | aestimētis | aestiment |
| Pretérito imperfeito | aestimērem | aestimārēs | aestimāret | aestimārēmus | aestimārētis | aestimārent | |
| Pretérito perfeito | aestimĕrim | aestimĕrīs | aestimĕrit | aestimerĭmus | aestimerĭtis | aestimĕrint | |
| Pretérito mai-que-perfeito | aestimīssem | aestimīssēs | aestimīsset | aestimissēmus | aestimissētis | aestimīssent | |
| Imperativo | Presente | aestimā | aestimāte | ||||
| Futuro | aestimātō | aestimātō | aestimātōte | aestimāntō | |||
| Formas passivas | |||||||
| Modo verbal\número e pessoa | Singular | Plural | |||||
| primeira | segunda | terceira | primeira | segunda | terceira | ||
| Indicativo | Presente | aestimor | aestimāris, aestimāre | aestimātur | aestimāmur | aestimāmĭnī | aestimāntur |
| Pretérito imperfeito | aestimābar | aestimābāris, aestimābāre | aestimābātur | aestimābāmur | aestimābamĭnī | aestimābāntur | |
| Futuro | aestimābor | aestimābĕris, aestimābĕre | aestimābĭtur | aestimābĭmur | aestimābimĭnī | aestimābuntur | |
| Pretérito perfeito | aestimatus sum | aestimatus es | aestimatus est | aestimatī sumus | aestimatī estis | aestimatī sunt | |
| Pretérito-mais-que-perfeito | aestimatus eram | aestimatus erās | aestimatus erat | aestimatī erāmus | aestimatī erātis | aestimatī erant | |
| Futuro do pretérito | aestimatus erō | aestimatus eris/ere | aestimatus erit | aestimatī erimus | aestimatī eritis | aestimatī erunt | |
| Subjuntivo | presente | aestimer | aestimēris, aestimēre | aestimētur | aestimēmur | aestimemĭnī | aestimēntur |
| Pretérito imperfeito | aestimārer | aestimārēris, aestimārēre | aestimārētur | aestimārēmur | aestimāremĭnī | aestimārēntur | |
| Pretérito perfeito | aestimatus sim | aestimatus sīs | aestimatus sit | aestimatī sīmus | aestimatī sītis | aestimatī sint | |
| Pretérito mai-que-perfeito | aestimatus essem/forem | aestimatus essēs/forēs | aestimatus esset/foret | aestimatī essēmus/forēmus | aestimatī essētis/forētis | aestimatī essent/forent | |
| Imperativo | Presente | aestimāre | aestimāmĭnī | ||||
| Futuro | aestimātor | aestimātor | aestimāntor | ||||
| Formas infinitivas | ||||||
| Vozes | Ativo | Passiva | ||||
| Modo verbal\tempo | Presente | Pretérito perfeito | Futuro | Presente | Pretérito perfeito | Futuro |
| Infinitivos | aestimāre | aestimisse | aestimatūrus esse | aestimārī | aestimatus esse | aestimatum īrī |
| Paricípios | aestimāns | aestimatūrus | aestimatus | aestimandus | ||
| Formas nominais | ||||||
| Modo verba/declinação | Gerúndio | Supino | ||||
| Nominativo | Genitivo | Dativo/ablativo | Acusativo | Acusativo | Ablativo | |
| Formas impessoais | aestimāre | aestimandī | aestimandō | aestimandum | aestimatum | aestimatū |
Pronúncia
- AFI: /ˈae̯s.ti.moː/.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.