borrar
Português
Verbo
bor.rar, transitivo, pronominal
Conjugação
Verbo regular da 1.ª conjugação (-ar)
| Infinitivo impessoal | borrar | Gerúndio | borrando | Particípio | borrado |
| singular | plural | ||||||
| primeira | segunda | terceira | primeira | segunda | terceira | ||
| Modo Indicativo |
Presente | borro | borras | borra | borramos | borrais | borram |
| Pretérito imperfeito | borrava | borravas | borrava | borrávamos | borráveis | borravam | |
| Pretérito perfeito | borrei | borraste | borrou | borramos1 / borrámos2 |
borrastes | borraram | |
| Pretérito mais-que-perfeito | borrara | borraras | borrara | borráramos | borráreis | borraram | |
| Futuro do presente | borrarei | borrarás | borrará | borraremos | borrareis | borrarão | |
| Futuro do pretérito | borraria | borrarias | borraria | borraríamos | borraríeis | borrariam | |
| Modo Subjuntivo (Conjuntivo) |
Presente | borre | borres | borre | borremos | borreis | borrem |
| Pretérito imperfeito | borrasse | borrasses | borrasse | borrássemos | borrásseis | borrassem | |
| Futuro | borrar | borrares | borrar | borrarmos | borrardes | borrarem | |
| Modo Imperativo |
Afirmativo | borra | borre | borremos | borrai | borrem | |
| Negativo | não borres | não borre | não borremos | não borreis | não borrem | ||
| Infinitivo pessoal | borrar | borrares | borrar | borrarmos | borrardes | borrarem | |
1 Grafia adotada no português brasileiro.
2 Grafia adotada no português europeu.
Galiza
- AFI: /bo.ˈraɾ/
Portugal
- AFI: /bu.ˈRaɾ/
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.