copulo
Latim
Verbo
presente ativo copulo, infinitivo presente copulare, pretérito perfeito ativo copulavi, supino copulatum.
Conjugação
Conjugação de copulō, primeira conjugação
| Formas ativas | |||||||
| Modo verbal\número e pessoa | Singular | Plural | |||||
| primeira | segunda | terceira | primeira | segunda | terceira | ||
| Indicativo | Presente | copulō | copulās | copulat | copulāmus | copulātis | copulant |
| Pretérito imperfeito | copulābam | copulābās | copulābat | copulābāmus | copulābātis | copulābant | |
| Futuro | copulābō | copulābis | copulābit | copulābĭmus | copulābĭtis | copulābunt | |
| Pretérito perfeito | copulī | copulīstī | copulit | copulĭmus | copulīstis | copulĕrunt, copulēre | |
| Pretérito mais-que-perfeito | copulĕram | copulĕrās | copulĕrat | copulerāmus | copulerātis | copulĕrant | |
| Futuro do pretérito | copulĕrō | copulĕris | copulĕrit | copulerĭmus | copulerĭtis | copulĕrint | |
| Subjuntivo | presente | copulem | copulēs | copulet | copulēmus | copulētis | copulent |
| Pretérito imperfeito | copulērem | copulārēs | copulāret | copulārēmus | copulārētis | copulārent | |
| Pretérito perfeito | copulĕrim | copulĕrīs | copulĕrit | copulerĭmus | copulerĭtis | copulĕrint | |
| Pretérito mai-que-perfeito | copulīssem | copulīssēs | copulīsset | copulissēmus | copulissētis | copulīssent | |
| Imperativo | Presente | copulā | copulāte | ||||
| Futuro | copulātō | copulātō | copulātōte | copulāntō | |||
| Formas passivas | |||||||
| Modo verbal\número e pessoa | Singular | Plural | |||||
| primeira | segunda | terceira | primeira | segunda | terceira | ||
| Indicativo | Presente | copulor | copulāris, copulāre | copulātur | copulāmur | copulāmĭnī | copulāntur |
| Pretérito imperfeito | copulābar | copulābāris, copulābāre | copulābātur | copulābāmur | copulābamĭnī | copulābāntur | |
| Futuro | copulābor | copulābĕris, copulābĕre | copulābĭtur | copulābĭmur | copulābimĭnī | copulābuntur | |
| Pretérito perfeito | copulatus sum | copulatus es | copulatus est | copulatī sumus | copulatī estis | copulatī sunt | |
| Pretérito-mais-que-perfeito | copulatus eram | copulatus erās | copulatus erat | copulatī erāmus | copulatī erātis | copulatī erant | |
| Futuro do pretérito | copulatus erō | copulatus eris/ere | copulatus erit | copulatī erimus | copulatī eritis | copulatī erunt | |
| Subjuntivo | presente | copuler | copulēris, copulēre | copulētur | copulēmur | copulemĭnī | copulēntur |
| Pretérito imperfeito | copulārer | copulārēris, copulārēre | copulārētur | copulārēmur | copulāremĭnī | copulārēntur | |
| Pretérito perfeito | copulatus sim | copulatus sīs | copulatus sit | copulatī sīmus | copulatī sītis | copulatī sint | |
| Pretérito mai-que-perfeito | copulatus essem/forem | copulatus essēs/forēs | copulatus esset/foret | copulatī essēmus/forēmus | copulatī essētis/forētis | copulatī essent/forent | |
| Imperativo | Presente | copulāre | copulāmĭnī | ||||
| Futuro | copulātor | copulātor | copulāntor | ||||
| Formas infinitivas | ||||||
| Vozes | Ativo | Passiva | ||||
| Modo verbal\tempo | Presente | Pretérito perfeito | Futuro | Presente | Pretérito perfeito | Futuro |
| Infinitivos | copulāre | copulisse | copulatūrus esse | copulārī | copulatus esse | copulatum īrī |
| Paricípios | copulāns | copulatūrus | copulatus | copulandus | ||
| Formas nominais | ||||||
| Modo verba/declinação | Gerúndio | Supino | ||||
| Nominativo | Genitivo | Dativo/ablativo | Acusativo | Acusativo | Ablativo | |
| Formas impessoais | copulāre | copulandī | copulandō | copulandum | copulatum | copulatū |
Pronúncia
- AFI: /ˈkoː.pu.loː/
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.