diligo
Latim
Verbo
presente ativo diligo, infinitivo presente diligere, pretérito perfeito ativo dilexi, supino dilectum.
Conjugação
Conjugação de diligō, terceira conjugação
| Formas ativas | |||||||
| Modo verbal\número e pessoa | Singular | Plural | |||||
| primeira | segunda | terceira | primeira | segunda | terceira | ||
| Indicativo | Presente | diligō | diligis | diligit | diligĭmus | diligĭtis | diligunt |
| Pretérito imperfeito | diligēbam | diligēbās | diligēbat | diligēbāmus | diligēbātis | diligēbant | |
| Futuro | diligam | diligēs | diliget | diligēmus | diligētis | diligent | |
| Pretérito perfeito | dilexī | dilexistī | dilexit | dilexĭmus | dilexīstis | dilexērunt, dilexēre | |
| Pretérito mais-que-perfeito | dilexĕram | dilexĕrās | dilexĕrat | dilexerāmus | dilexerātis | dilexĕrant | |
| Futuro do pretérito | dilexĕrim | dilexĕris | dilexĕrit | dilexerĭmus | dilexerĭtis | dilexĕrint | |
| Subjuntivo | presente | diligam | diligās | diligat | diligāmus | diligātis | diligant |
| Pretérito imperfeito | diligĕrem | diligĕrēs | diligĕret | diligerēmus | diligerētis | diligĕrent | |
| Pretérito perfeito | dilexĕrim | dilexĕrīs | dilexĕrit | dilexerĭmus | dilexerĭtis | dilexĕrint | |
| Pretérito mai-que-perfeito | dilexissem | dilexīssēs | dilexīsset | dilexissēmus | dilexissētis | dilexīssent | |
| Imperativo | Presente | dilige | diligĭte | ||||
| Futuro | diligĭtō | diligĭtō | diligĭtōte | diligūntō | |||
| Formas passivas | |||||||
| Modo verbal\número e pessoa | Singular | Plural | |||||
| primeira | segunda | terceira | primeira | segunda | terceira | ||
| Indicativo | Presente | diligor | diligĕris, diligĕre | diligĭtur | diligĭmur | diligimĭnī | diligūntur |
| Pretérito imperfeito | diligebar | diligebāris, diligebāre | diligebātur | diligebāmur | diligebamĭnī | diligebāntur | |
| Futuro | diligar | diligēris, diligēre | diligētur | diligēmur | diligemĭnī | diligēntur | |
| Pretérito perfeito | dilectus sum | dilectus es | dilectus est | dilectī sumus | dilectī estis | dilectī sunt | |
| Pretérito-mais-que-perfeito | dilectus eram | dilectus erās | dilectus erat | dilectī erāmus | dilectī erātis | dilectī erant | |
| Futuro do pretérito | dilectus erō | dilectus eris/ere | dilectus erit | dilectī erimus | dilectī eritis | dilectī erunt | |
| Subjuntivo | presente | diligar | diligāris, diligāre | diligātur | diligāmur | diligamĭnī | diligāntur |
| Pretérito imperfeito | diligĕrer | diligerēris, diligerēris | diligerētur | diligerēmur | diligeremĭnī | diligerēntur | |
| Pretérito perfeito | dilectus sim | dilectus sīs | dilectus sit | dilectī sīmus | dilectī sītis | dilectī sint | |
| Pretérito mai-que-perfeito | dilectus essem/forem | dilectus essēs/forēs | dilectus esset/foret | dilectī essēmus/forēmus | dilectī essētis/forētis | dilectī essent/forent | |
| Imperativo | Presente | diligĕre | diligimĭnī | ||||
| Futuro | diligītor | diligītor | diligūntor | ||||
| Formas infinitivas | ||||||
| Vozes | Ativo | Passiva | ||||
| Modo verbal\tempo | Presente | Pretérito perfeito | Futuro | Presente | Pretérito perfeito | Futuro |
| Infinitivos | diligĕre | dilexisse | dilectūrus esse | diligī | dilectus esse | dilectum īrī |
| Paricípios | diligēns | dilectūrus | dilectus | diligendus | ||
| Formas nominais | ||||||
| Modo verba/declinação | Gerúndio | Supino | ||||
| Nominativo | Genitivo | Dativo/ablativo | Acusativo | Acusativo | Ablativo | |
| Formas impessoais | diligĕre | diligendī | diligendō | diligendum | dilectum | dilectū |
Pronúncia
- AFI: /ˈdiː.li.ɡoː/
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.