dimico
Latim
Verbo
presente ativo dimico, infinitivo presente dimicare, pretérito perfeito ativo dimicavi, supino dimicatum.
Conjugação
Conjugação de dimicō, primeira conjugação
| Formas ativas | |||||||
| Modo verbal\número e pessoa | Singular | Plural | |||||
| primeira | segunda | terceira | primeira | segunda | terceira | ||
| Indicativo | Presente | dimicō | dimicās | dimicat | dimicāmus | dimicātis | dimicant |
| Pretérito imperfeito | dimicābam | dimicābās | dimicābat | dimicābāmus | dimicābātis | dimicābant | |
| Futuro | dimicābō | dimicābis | dimicābit | dimicābĭmus | dimicābĭtis | dimicābunt | |
| Pretérito perfeito | dimicī | dimicīstī | dimicit | dimicĭmus | dimicīstis | dimicĕrunt, dimicēre | |
| Pretérito mais-que-perfeito | dimicĕram | dimicĕrās | dimicĕrat | dimicerāmus | dimicerātis | dimicĕrant | |
| Futuro do pretérito | dimicĕrō | dimicĕris | dimicĕrit | dimicerĭmus | dimicerĭtis | dimicĕrint | |
| Subjuntivo | presente | dimicem | dimicēs | dimicet | dimicēmus | dimicētis | dimicent |
| Pretérito imperfeito | dimicērem | dimicārēs | dimicāret | dimicārēmus | dimicārētis | dimicārent | |
| Pretérito perfeito | dimicĕrim | dimicĕrīs | dimicĕrit | dimicerĭmus | dimicerĭtis | dimicĕrint | |
| Pretérito mai-que-perfeito | dimicīssem | dimicīssēs | dimicīsset | dimicissēmus | dimicissētis | dimicīssent | |
| Imperativo | Presente | dimicā | dimicāte | ||||
| Futuro | dimicātō | dimicātō | dimicātōte | dimicāntō | |||
| Formas passivas | |||||||
| Modo verbal\número e pessoa | Singular | Plural | |||||
| primeira | segunda | terceira | primeira | segunda | terceira | ||
| Indicativo | Presente | dimicor | dimicāris, dimicāre | dimicātur | dimicāmur | dimicāmĭnī | dimicāntur |
| Pretérito imperfeito | dimicābar | dimicābāris, dimicābāre | dimicābātur | dimicābāmur | dimicābamĭnī | dimicābāntur | |
| Futuro | dimicābor | dimicābĕris, dimicābĕre | dimicābĭtur | dimicābĭmur | dimicābimĭnī | dimicābuntur | |
| Pretérito perfeito | dimicatus sum | dimicatus es | dimicatus est | dimicatī sumus | dimicatī estis | dimicatī sunt | |
| Pretérito-mais-que-perfeito | dimicatus eram | dimicatus erās | dimicatus erat | dimicatī erāmus | dimicatī erātis | dimicatī erant | |
| Futuro do pretérito | dimicatus erō | dimicatus eris/ere | dimicatus erit | dimicatī erimus | dimicatī eritis | dimicatī erunt | |
| Subjuntivo | presente | dimicer | dimicēris, dimicēre | dimicētur | dimicēmur | dimicemĭnī | dimicēntur |
| Pretérito imperfeito | dimicārer | dimicārēris, dimicārēre | dimicārētur | dimicārēmur | dimicāremĭnī | dimicārēntur | |
| Pretérito perfeito | dimicatus sim | dimicatus sīs | dimicatus sit | dimicatī sīmus | dimicatī sītis | dimicatī sint | |
| Pretérito mai-que-perfeito | dimicatus essem/forem | dimicatus essēs/forēs | dimicatus esset/foret | dimicatī essēmus/forēmus | dimicatī essētis/forētis | dimicatī essent/forent | |
| Imperativo | Presente | dimicāre | dimicāmĭnī | ||||
| Futuro | dimicātor | dimicātor | dimicāntor | ||||
| Formas infinitivas | ||||||
| Vozes | Ativo | Passiva | ||||
| Modo verbal\tempo | Presente | Pretérito perfeito | Futuro | Presente | Pretérito perfeito | Futuro |
| Infinitivos | dimicāre | dimicisse | dimicatūrus esse | dimicārī | dimicatus esse | dimicatum īrī |
| Paricípios | dimicāns | dimicatūrus | dimicatus | dimicandus | ||
| Formas nominais | ||||||
| Modo verba/declinação | Gerúndio | Supino | ||||
| Nominativo | Genitivo | Dativo/ablativo | Acusativo | Acusativo | Ablativo | |
| Formas impessoais | dimicāre | dimicandī | dimicandō | dimicandum | dimicatum | dimicatū |
Pronúncia
- AFI: ˈdiː.mi.koː/
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.